Κριτήρια Ψήφου: Δεν ψηφίζουμε εκδίκηση, ψηφίζουμε επιβίωση

Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου

Το πρόβλημα του έλληνα πολίτη αυτήν την στιγμή είναι πως μπερδεύει τις προτεραιότητες του. Η βασική επικινδυνότητα με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα είναι η οικονομική της ένδεια που ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας διαρκούς αποβιομηχάνισης και απο-αγροτοποίησης της σε βάθος τριαντακονταετίας.

Υπάρχει σήμερα έλλειψη... πόρων λειτουργίας του κράτους και απόλυτη εξάρτηση του από τον εξωτερικό δανεισμό. Αυτό αποτελεί γεγονός αδιαμφισβήτητο στο οποίο όλοι ομονοούν.


Ο τόπος εξασφάλισης των απαραίτητων κεφαλαίων υποδεικνύεται μέσα από διαφορετικές αντιλήψεις και πολιτικές τακτικές και ΕΚΕΙ ακριβώς συνίσταται η όποια διαφωνία. Κάθε πολιτική για να είναι αποτελεσματική σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να λαμβάνει ΚΑΘΟΛΑ ΥΠΟΨΗ της τις βουλήσεις των δανειστών στους οποίους απευθυνόμαστε κι από τους οποίους εξαρτόμαστε.

Το τσαμπουκαλίκι προς αυτόν που κρατά το σκοινί από το οποίο είσαι κρεμασμένος στον γκρεμό δεν μπορεί παρά να έχει κόστος.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ λοιπόν δεν είναι αυτή που λέει ‘άσε ρε μαλάκα το σχοινί αν τολμάς’ αλλά αυτή που λέει ‘πες μου τι πρέπει να κάνω για να σε βοηθήσω να με τραβήξεις πάνω’.

Το δεύτερο στοιχείο που αποπροσανατολίζει τα κριτήρια της κοινής γνώμης είναι το γεγονός ότι η χώρα σύρθηκε σταδιακά σε αυτή την κατάσταση από εκείνους ακριβώς τους ανθρώπους που ήταν υπεύθυνοι να αποφύγουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι διαχειριστές δηλαδή της επικινδυνότητας, την ενέτειναν -αν δεν δημιούργησαν και από πάνω πρόσθετες επικινδυνότητες, από ανικανότητα ή από δόλο.

Το γεγονός αυτό, όταν αποκαλύφθηκε πρόσφατα, προκάλεσε σοκ στην κοινή γνώμη. Ο κόσμος προσωποποίησε τα αίτια της ξαφνικής του μιζέριας στους διαχειριστές της εξουσίας και κινήθηκε εναντίον τους με τάσεις -αν όχι εκδίκησης- τουλάχιστον απόδοσης δικαίου. Πράγμα σωστό μεν, αλλά που στην παρούσα φάση των γεγονότων, δεν μπορεί να γίνει ΑΝΕΚΤΟ.

Και είναι μη ανεκτό, γιατί ισχύουν διαφορετικές προτεραιότητες.
Πέρα και πριν από το να βρούμε ποιος πολιτικός έκλεψε ή δεν επιτέλεσε με ορθό τρόπο τα καθήκοντα του, θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρχουμε ως κράτος τον Ιούλιο, ότι όλοι οι θυμωμένοι πολίτες θα παραμείνουν ζωντανοί, ότι οι άρρωστοι θα παίρνουν τα φάρμακα τους, οι συνταξιούχοι τις συντάξεις τους κοκ.

ΑΡΑ: Δεν ψηφίζουμε ΕΚΔΙΚΗΣΗ. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

Αν ωστόσο και παρ’ ελπίδα επικρατήσει αυτή η χαχόλικη αισιοδοξία που διακατέχει πολλούς σήμερα, τότε κυρίες και κύριοι αφήστε να σας αποχαιρετήσω και να φορέσω το σωσίβιο μου.

Όπως ακούω… η μπάντα του Τιτανικού άρχισε ήδη να παίζει….