φοιτητικές εκλογές:Τρικυμίες κρανίων και καιρών σε μια μικρογραφία της κοινωνίας, την Καστοριά!

Τα παραδείγματα του παρόντος κειμένου είναι από την πρόσφατη ιστορία του ΤΕΙ Καστοριάς, από τη ματιά του γράφοντος. Αντίστοιχη μοιάζει να είναι ωστόσο, η κατάσταση σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με τις φοιτητικές εκλογές που πλησιάζουν και τις υφιστάμενες καταστάσεις τους τελευταίους μήνες...
Διευκρινίζεται πως ο γράφων, δεν επιζητεί να συμφωνήσει κανείς μαζί του, να βρει υποστηρικτές ή ενάντιους, ούτε στοχεύει να πείσει κάποιον για κάτι· δεν κατακρίνει προφανώς καμία επιλογή, δεδομένου του σεβασμού του στη διαφορετικότητα και απλά εκφράζεται. Το παρόν μπορεί να απορρέει από την καθημερινότητά του, ωστόσο είναι προϊόν της φαντασίας του το οποίο και θέλει να μοιραστεί. Συμπερασματικά, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική…)

Εκλογές λοιπόν, για μία ακόμη φορά! Ίσως είναι η μόνη φορά που, στα τελευταία χρόνια, δε μπορώ να πω τη φράση «σα να μην πέρασε μια μέρα» που λέω συνήθως! Και δε μπορώ να την πω γιατί από πέρυσι μέχρι σήμερα, σα να άλλαξαν πολλά!…
Μετά τις παραταξιακές πέρυσι, είχαμε βουλευτικές, λασπολογίες και εκεί, πρόλογος και κινδυνολογίες, ευρώ ή δραχμή, δυσκολία σχηματισμού κυβέρνησης, τελικά τρικομματική, η ΔΗΜΑΡ αποδείχτηκε (και αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο) δεξιό κόμμα, η πτώση της ΝΔ σημαντική, του ΠΑΣΟΚ τραγική, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε, κι άλλες αυξομειώσεις, μπλα μπλα, εξελίξεις απίστευτες για κάποιους, αναμενόμενες για άλλους, αδιάφορες για τρίτους. Μνημόνια κόντρα μνημονίων και το καλοκαίρι πέρασε, κουτσά-στραβά όλοι την παλέψαμε, κάναμε μπάνια ή μείναμε στον καύσωνα χωρίς ρεύμα ή νερό, άλλοι εργαστήκαμε (χωρίς ένσημα εννοείται-χρόνια τώρα), ήρθαμε εδώ, νέα μέτρα δημοσιονομικά (τα τελευταία πάντα), τη βγάλαμε και πάλι με κάνα ξεροκόμματο, τι κι αν οι γονείς μας μείνανε άνεργοι, είχαν χαράτσια, χρωστάνε χρήματα που ποτέ δεν έφαγαν, τι κι αν κανείς μας πλέον δεν έχει δωρεάν γιατρό. Έπειτα Χριστούγεννα, ο χρόνος άλλαξε και σύντομα το φλέγον ζήτημα… Αθηνά! Λες και δεν υπήρχε λοιπόν άλλο θέμα, λες και όλη η χώρα ασχολιόταν με την περίπτωσή μας (ούτε καν!), λίγο τοπικοί παράγοντες και κοινωνία ανά τόπους, καταλήψεις, ψηφίσματα, πορείες, πλαίσια, γνωριμίες, ψέμα και πραγματικότητα. Τώρα το πρόβλημα της Κύπρου, οι καταθέσεις των Ελλήνων μελλοντικά, ο ενιαίος φόρος ακινήτων και πάει λέγοντας!

Το σκηνικό λοιπόν γνωστό στο Παράρτημά μας, στην Καστοριά, όπου «γνωστοί-άγνωστοι» μπροστάρηδες για να το παίζουν δικαίως σήμερα πρωτεργάτες, άλλοι ευκαιριακοί παρτάκιδες απομακρύνθηκαν γρήγορα, άλλοι για τον ίδιο λόγο ενσωματώθηκαν πιο γρήγορα, άλλοι για οικονομικούς λόγους επέστρεψαν στα σπίτια τους, οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι όσο και αν διατηρούσαν επιφυλάξεις. Κάποια στιγμή, σε ένα κρίσιμο για την ιστορία σημείο –όπου άρχισε να ξυπνάει επιτέλους όλη η Ελλάδα, με τις διορθώσεις του προσχεδίου να θίγουν περισσότερους, κάποιοι στην Καστοριά «αποτραβήχτηκαν» καθώς έχασαν την πρωτιά τους, αλλά και βρέθηκαν να πρέπει να αντιταχθούν με τον πολιτικό τους φορέα για πρώτη φορά σοβαρά! Κι έτσι να μην είναι, σίγουρα οι «άλλοι» (εξίσου ενταγμένοι), μαζί με τους ανεξάρτητους που στήριξαν τη δεύτερη προσπάθεια, μπόρεσαν πρωτοφανώς να συνεννοηθούν για πολλά πράγματα –οφείλω να παραδεχτώ, και αναλογικά, προέβηκαν σε απίστευτες ενέργειες (υπενθυμίζω μέσα σε τρεις ημέρες, συμμετοχή σε Αθήνα, Κοζάνη, Καστοριά, προβολές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες για το καθετί-αναλογικά δηλαδή με τις προηγούμενες 34 ημέρες, θρίαμβος!).

Και σα να άρχισαν επιτέλους τα πράγματα να γίνονται πιο δίκαια και δημοκρατικά. Σαν ένα αόρατο χέρι να επέτρεψε να γίνει στην
Καστοριά, κάτι που κάποιοι επιζητούμε σε όλα τα άλλα επίπεδα. Ως εκ θαύματος, δεν έπαιζαν κανένα ρόλο πλέον οι παρατάξεις! Συμμετείχαμε όλοι στα κοινά, μέσα από αληθινά ψηφίσματα και αποφασίζαμε μαζί τα πάντα! Δεν είχαμε κανέναν να αποφασίζει «ό,τι γουστάρει» και να στέκεται εμπόδιο στην γνώμη της πλειοψηφίας έστω και για τρεις ημέρες. Όχι; Ο πιο ανίδεος, πολιτικά ρηχός, μπορεί να καταλάβει το επικοινωνιακό τέχνασμα τους εκείνη την κρίσιμη στιγμή νομίζω. Η αντίθεσή τους «και καλά» τα συμβούλια διοίκησης, όλοι όμως ξέρουμε αν σκεφτούμε λίγο παραπάνω ότι και αυτό να μην ήταν, κάτι άλλο θα βρίσκανε ώστε να μην έρθουν σε ρήξη με το προσχέδιο νόμου Αθηνά και την κυβέρνηση.
Είτε θέλετε να το αποδεχθείτε είτε όχι, είτε το παίζετε επαναστάτες και διαφορετικοί, είστε φοιτητική παράταξη κόμματος εξουσίας –πώς να το κάνουμε; Προφανώς επίσης, το πρόσχημα ότι το πλαίσιο υπήρχε ήδη στο Ριζοσπάστη μήνες πριν (λες και αυτό από μόνο του είναι επιχείρημα, τζιζ κακό!), είναι άλλη μία ένδειξη ότι είστε άνθρωποι που ακολουθείτε γραμμές και δεν έχετε προσωπική άποψη. Σας είπε κανείς ότι διαβάζουμε όλοι Ριζοσπάστη ή ότι συμφωνώντας με το πλαίσιο που τέθηκε, συμφωνούμε και με το ΜΑΣ ή το ΚΚΕ; Είναι τουλάχιστον τραγικό να θεωρείτε κάτι τέτοιο λογικό, όταν κάποιοι μάλιστα, εναντιωνόμαστε με το συγκεκριμένο χώρο και τις «εκεί» γραμμές ιδιαίτερα.

Αν θέλουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα, αδιαμφισβήτητα το μεγάλο τους λάθος είναι… η αλαζονεία τους! Δεν κάθισαν στιγμή πραγματικά να ακούσουν τι έχουμε να πούμε όλοι εμείς, που ξημεροβραδιαζόμασταν το διάστημα των 37 ημερών κατάληψης· και δηλώνουμε ανεξάρτητοι ακριβώς γιατί πιστεύουμε στην ελευθερία των θέλω, των ιδανικών, των πιστεύω και υπέρ προφανώς σε διαδικασίες αμεσοδημοκρατικές και στη συλλογικότητα! Όλοι εμείς που μπορεί να μη μιλάμε γιατί απλά σιχαινόμαστε τη λάσπη, ωστόσο σκεφτόμαστε. Όλοι εμείς που δεν επιζητούμε «ψηφαλάκια» και αν θέσουμε κάπου υποψηφιότητα, δε θεωρούμε δεδομένη την ψήφο κανενός, ούτε κερνάμε καφέδες επιδιώκοντας το γνωστό αντάλλαγμα. Όλοι εμείς που βγάζαμε φλύκταινες μαζί τους, ωστόσο τους στηρίξαμε και ας διαφωνούσαμε, ακριβώς γιατί χρειάζεται συσπείρωση ένας αγώνας και γιατί ξέρουμε τι θα πει αγώνας· όλοι εμείς που ανησυχούμε για το μέλλον μας και δεν αφεθήκαμε με το τέλος των κινητοποιήσεών μας. Όλοι εμείς, που στηρίξαμε και τη δεύτερη προσπάθεια στην οποία είχαμε επίσης διαφωνίες, ωστόσο μόνο τότε μπορέσαμε να τις εκφράσουμε και να ακουστούμε!

Κάποιοι μας απέδειξαν για άλλη μια φορά δηλαδή, πως «μόνο πρόλογο είναι», όπως η «μόνιμη πακτωμένη κατασκευή» που έκαναν, η φωταγώγηση του δρόμου, η οικολογική τους συνείδηση που «ξεχνιέται» όταν πρόκειται να αφισοκολλήσουν και όλα αυτά τα ωραία που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Αυτά τα έργα, μαζί με τις αλυσίδες, που στόχο έχουν το καλό του φοιτητή και όχι κυρίως τον «κώλο» τους (επιχείρημα που χρησιμοποιούν συνήθως οι ίδιοι). Όχι τα απλά μέλη προφανώς, που τυχαία ίσως βρέθηκαν μπλεγμένοι, αλλά όσοι έχουν κάποια θέση. Και ναι, είναι στην ίδια θέση που βρίσκονται και οι κυβερνητικοί πατέρες τους αυτή τη στιγμή! Δεν είναι απλός συσχετισμός, είναι η τραγική και ειρωνική αλήθεια!

Το παίζετε ισχυροί, μάγκες και ενίοτε υπεράνω… η αλήθεια είναι ότι τρέμετε! Τρέμετε, γιατί για πρώτη φορά η φωτεινή επιγραφή «έξοδος», επιτέλους σας φλερτάρει! Και δε σας γλυκοκοιτάζει για να αναλάβουν όμοιοί σας, τελείωσε πλέον «το παιγνίδι των δύο» και αυτό είναι ξένο για εσάς. Φοβάστε γιατί δεν έχετε αληθινά επιχειρήματα, οράματα, ιδέες… ποτέ δεν είχατε άλλωστε! Βασιζόσασταν για χρόνια ολόκληρα στην ημιμάθεια των συμφοιτητών σας, ή στη βλακεία άλλων αντίστοιχα, όπως ακριβώς και οι κυβερνητικοί πατέρες σας στην ημιμάθεια των πολιτών. Τα τερτίπια σας γνωστά σε όλους· κουράζατε τον κόσμο στις γενικές συνελεύσεις ώστε να μείνουν ελάχιστοι στα ψηφίσματα, περνούσατε ό,τι θέλατε αφού οι ψηφοφόροι σας συχνά δεν καταλάβαιναν τι ψήφιζαν αλλά ακολουθούσαν τη μάζα. Μόνο που ο λάκκος αυτός που σκάβατε χρόνια τώρα, γύρισε μπούμερανγκ και πέσατε πλέον εσείς μέσα. Λίγο η αηδία που προκαλείτε, λίγο το άμεσο παρελθόν, άρχισε ο κόσμος να αφυπνίζεται! Άλλοι έμειναν παραπάνω από ότι συνήθιζαν, άλλοι από τους ψηφοφόρους σας μπερδεύτηκαν και να που ήρθατε στη δύσκολη αυτή θέση, του να «περάσει κάτι» που δεν το θέλατε. Κάποιοι θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα συνεχιστεί και ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει το τέλος αυτής της «βασιλείας» σας…

Καλείστε όμως, να δώσετε αναφορά στους από πάνω σας όποιοι κι αν είναι αυτοί –όσο κι αν σας βολεύει να το παίζετε ότι δεν υπάρχουν. Αν δεν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε εξάρτηση και θα ονομαζόσασταν τουλάχιστον όπως γουστάρατε. Και ας γίνω για λίγο καλοπροαίρετος, δεχόμενος ότι «δε χρηματίζεστε», ότι οι αφίσες τυπώνονται με τα χρήματα που βγάζετε στα πάρτι και «εντελώς τυχαία» είναι όμοιες πανελλαδικά, καθώς και ότι όλοι σας θέλετε «το καλό μας». Ωστόσο, κάποιοι από εσάς –η ιστορία θα το δείξει- θα αναρριχηθείτε στο χώρο της πολιτικής σύντομα, θα λάβετε πιθανόν καίριες θέσεις μια μέρα! Άλλοι, είτε λόγω του μέχρι πρότινος χαμηλού προφίλ σας, αυτοπεποίθησης ή ό,τι άλλο, είτε λόγω της «φάσης» που «έκατσε» με την εγγραφή σας, έχετε την «ανάγκη» παρέας στο άμεσο παρόν σας, τυχαίνει, εντάξει!

Άλλοι, στοχεύετε απλά σε μια «μη εφήμερη» θεσούλα «κάπου» στο μέλλον, στην εύνοια του όποιου πολιτικού θα θεωρείτε «δικού» σας δηλαδή, και στην διαιώνιση κοινώς, της «ηλιθιότητας» που μας δέρνει διεθνώς. Οι υπόλοιποι, έχετε πέσει στη λούμπα της «υποχρέωσης» σε κάποιον –είμαστε και φιλότιμος λαός βλέπεις ενίοτε, χωρίς να λαμβάνετε υπόψη σας πόσο σημαντική είναι η κάθε στιγμή που προσέρχεσαι να ψηφίσεις σε μία έστω και φαινομενικά δημοκρατική διαδικασία.
Γενικότερα, για πολλούς στην Ελλάδα σήμερα, ισχύει το «όλοι ίδιοι είναι», το «έλα μωρέ, εγώ θα κάνω τη διαφορά;», ή το χειρότερο όλων «δε με ενδιαφέρει η πολιτική». Αυτό «μας έφαγε παίδες» και σ’αυτό «ποντάρουν όλοι» όσοι μας καταστρέφουν όλα αυτά τα χρόνια απ’την μεταπολίτευση. Ο ωχαδελφισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, ακριβώς γιατί δίνει την αυταπάτη σ’όλους αυτούς ότι είναι ισχυροί. Κάποιοι εδώ στην Καστοριά, σπουδάζετε Δημόσιες Σχέσεις (για όσο θα συνεχίσει να υπάρχει αυτό το τμήμα στη χώρα μας), καλώς ή κακώς χρειάζεται η πολιτική σκέψη για να έχετε κριτική ικανότητα και να επιτύχετε στους επαγγελματικούς τομείς της ζωής σας (σε όλα τα επαγγέλματα, αλλά ιδιαίτερα στο δικό σας), ας την αναπτύξουμε λοιπόν επιτέλους! Είναι εύκολο να μάθουμε να σκεφτόμαστε, αλήθεια!

Φτάνει πια αυτή η «απολιτίκ-αφασία» που μας δέρνει και μας έφαγε όλα αυτά τα χρόνια. Ας πάρουμε θέση για κάτι, ας αναλογιστούμε ποιος μπορεί να μας έφτασε στο σημείο αυτό που είμαστε, ποιοι κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια και ας ξεφύγουμε από το βόλεμα και τη σιγουριά επιτέλους για μια φορά σ’αυτή τη χώρα. Δε χρειαζόμαστε κανέναν! Ο καθένας μας ξεχωριστά, μπορούμε και δικαιούμαστε να κάνουμε πολλά πράγματα, το οφείλουμε στον εαυτό μας. Ωραία τα πάρτι και οι παρέες, άλλα άσχετα! Αν σκεφτείτε και συνεχίζετε να πιστεύετε ότι σας καλύπτουν, τι να πω; Προφανώς και δε θα συμφωνήσουμε όλοι, όμως θα έχετε τουλάχιστον σκεφτεί, ξοδέψει δηλαδή λίγη φαιά ουσία –κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση, τότε θα είναι πραγματικά δική σας επιλογή στο φινάλε!

Αν ξυπνήσουμε και σκεφτούμε λίγο ακόμα, ίσως να φτάσουμε και στο σημείο να αποβάλλουμε το ρατσισμό και τη σεξιστική «αηδία» που επαναλαμβάνεται στα συνθήματα των παρατάξεων, το ρατσισμό που επαναλαμβάνεται συνεχώς μπροστά μας, την ειρωνεία, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία. Ίσως να φτάσουμε κάποτε και στο επίπεδο να στείλουμε από εκεί που ήρθαν όλους αυτούς που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια και σε εθνικό επίπεδο. Ίσως! Ίσως να ήρθε η ώρα της αλλαγής. Ίσως να μην ήρθε η ώρα ακόμα και όλα αυτά που συνέβησαν το διάστημα αυτό, να’ταν μια φούσκα που πλέον έσκασε. Θα το δούμε αύριο, όσο κι αν θέλω να ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει, ο καθένας μας θα καταλάβει τη δύναμή του και δε θα τη χαρίσει στους ίδιους…

Αλήθεια γνωρίζετε ότι Προεδρικό Διάταγμα δε βγήκε ακόμα για το προσχέδιο Αθηνά; Ότι όλα μπορεί να «ξαναλλάξουν»; Έχετε ιδέα, ότι
οι κινητοποιήσεις συνεχίζονταν σε κάποια ιδρύματα όσο εσείς δίνατε μαθήματα και συνεχίζονται κάθε στιγμή που μιλάμε; Το ξέρετε ότι άλλα ιδρύματα τελούν κατάληψη ή υπό αναστολή ακόμα και αυτή τη στιγμή; Ενημερωτικά, βρισκόμαστε σε πόλεμο, ένα νέο πόλεμο που ουδεμία σχέση έχει με το πως τους ξέρουμε διαβάζοντας ιστορία. Πόλεμο οικονομικό, που στοχεύει στην εξαθλίωση του λαού μας όπως κάθε πόλεμος άλλωστε. Έτσι, με το πρόσχημα της κρίσης, λιντσάρουν κάθε μας δικαίωμα και κάθε ελευθερία. Μη διαιωνίζετε αυτή την καταστροφή, μπορούμε να τη σταματήσουμε γινόμενοι αρωγοί των αλλαγών σε κάθε τομέα. «Όταν η αδικία γίνεται νόμος του κράτους, τότε η ανυπακοή είναι υποχρέωση των πολιτών και η αντίσταση με κάθε μέσο σε οποιονδήποτε καταλύει την χώρα, είναι συνταγματικό δικαίωμα»… Το έχετε ακούσει αυτό ποτέ αλήθεια; Πάει το μυαλό σας τι μπορεί να σημαίνει;

Είναι απλό, σημαίνει τα πάντα! Γνώμη μου είναι ότι δε μπορεί να πηγαίνουμε σε φοιτητικές εκλογές όταν στη χώρα επικρατεί χάος,
όταν δεν ξέρουμε τι θα σπουδάζουμε και αν θα σπουδάζουμε από τον Σεπτέμβρη. Θυμίζω ακόμα, ότι ουσιαστικά είναι παράνομες γιατί καλώς ή κακώς ισχύει ο νόμος πλαίσιο (Διαμαντοπούλου) και θα έπρεπε να κατεβάζουν οι σχολές «κοινό ψηφοδέλτιο προσωπικοτήτων», ωστόσο γίνονται. Όπως πολλά γίνονται χωρίς να έχουμε λόγο, χωρίς να έχουμε άποψη. Αφού γίνονται λοιπόν, ας τις εκμεταλλευτούμε! Χρόνος δε έμεινε και πρέπει να βιαστούμε. Δε θα σας πω τι να ψηφίσετε, αν πρέπει να ψηφίσετε, ούτε θα αναλύσω άλλες τρικυμίες, μόνοι σας έχετε τις απαντήσεις αρκεί να αρχίσετε (ή να θυμηθείτε) να σκέφτεστε.

Ίσως να δράσουμε επιτέλους λίγο «αλληλέγγυα», «συλλογικά», «λογικά» και «ελεύθερα»! Γι αυτό σας παρακαλώ μόνο, και δίνω τροφή λέγοντας, πως οι τελευταίες σε εισαγωγικά λέξεις δεν πάνε μαζί με «αλαζόνες και υπερόπτες»… ο νοών νοείτω και από εκεί και πέρα κάντε ό,τι σας φωτίσει ο θεός!

Γεώργιος Ρεβενάκης,
-Μη ενταγμένος σε καμία φοιτητική παράταξη και σε κανένα πολιτικό κόμμα…(από επιλογή!)
-Φοιτητής Τμ. Διεθνούς Εμπορίου, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας –Παράρτημα Καστοριάς