Βιβλιοπαρουσίαση: Θάνου Γώγου - Εμμονή‏

Ο Θάνος Γώγος γεννήθηκε το 1985 στη Λάρισα και είναι τελειόφοιτος φοιτητής στο ΤΕΙ Καστοριάς .

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά: "ΤΕΦΛΟΝ", "IMAGINE" καθώς και στο διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό "ΠΟΙΕΙΝ".
Η "Εμμονή" κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οσελότος πριν λίγες μέρες και είναι το πρώτο του βιβλίο.
Αν και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και τα βιβλιοπωλεία κατοχύρωσαν το βιβλίο ως νεοελληνική ποίηση, ο ίδιος δήλωσε στο Μπέτσκα ότι το χαρακτηρίζει σαν πρόζα, κάτι που παίζει ανάμεσα στο πεζό και ποίημα, σαν παραληρηματική γραφή.
Ακολουθεί μια κριτική-παρουσίαση της Λαμπρινή Αιωροκλέους και το "Δεσποινίς" ένα από τα εννιά κεφάλαιο του βιβλίου.

Εκδοτικός Οίκος: Οσελότος Έτος έκδοσης: 2012
Σελίδες: 32
ISBN: 960-9607-16-0


Μπέτσκας



Σήμερα θα μάθουμε πως ο κόσμος θέλει αλλαγή. Πως βρωμάει κατουρημένο πανί. Πως θέλει γκρέμισμα και ξανάχτισμα απ' την αρχή. Μακριά από καθοδήγηση. Πως κάτω απ' το κουκούλι των σχέσεων νιαουρίζει η πιο θλιμμένη μοναξιά μας. Πως στην Ουγγαρία θα φάμε γκούλας και στο τραπέζι τα μούτρα μας.

Ο Θάνος Γώγος δημιουργεί τους ήρωες των ποιημάτων του με κριτήριο αυτοί να επικυρώνουν την παρουσία του στον ιστορικό χρόνο. Μάλιστα τους υποδύεται. Ο ταξιδευτής, ο παραληρηματικός, ο μοιχός, ο κοινωνικός αναμορφωτής, ο εραστής της γυναίκας και η ίδια η γυναίκα αποτελούν τις μάσκες πίσω απ' τις οποίες θα τον δούμε να κρύβεται. Όχι βέβαια από ατολμία. Αλλά για να γελάσει δυνατά και να κάνει μαύρο χιούμορ. Για να αυτοσαρκαστεί και να απελπιστεί. Για να ακούσει τη φωνή του να επιστρέφει στο στήθος του, πιο αποφασισμένη, πιο σταθερή αλλά πάντοτε έχοντας επίγνωση της τραγικότητάς της.

Έτσι, μ' αυτές τις παρεμβάσεις στα κενά των ποιημάτων, καταφέρνει να επικρατήσει επί των ηρώων και των λόγων του και να αφήσει στην άκρη τη λογοτεχνία σκοπεύοντας απ' ευθείας στο τώρα της γραφής. Ανεβαίνοντας την ανηφόρα για την πλατεία, μιλώντας για ελευθερία και αθωότητα και χαζεύοντας την αυγή σε μια νέα πόλη.
Ποίηση ακαριαία χωρίς καν να την θυμίζει πλασμένη από ένα συνονθύλευμα διαθέσεων. Ότι ωστόσο παραμένει μυστηριώδες είναι το αν ο Θάνος Γώγος κηρύττει ή επιβεβαιώνει τελικά πως οι φωνές των προφητών είναι σεσημασμένες.

Λαμπρινή Αιωροκλέους






"Δεσποινίς"

Οφείλουμε να είμαστε γρήγοροι, γρήγοροι όπως η καταστροφή –σε κάθε ολοκλήρωση– ενός κόσμου από φύλλα, ενός κόσμου πράσινου ή κυανού, ενός δικού μας φόβου από την αρχή, λέτε να είναι ΕΜΕΙΣ αυτό που επιφέρει μια βραδύτητα ξένη, νοσηρή;

Έχουν γεράσει αυτά τα γράμματα και θα σας βρω άλλα. Θα γυρίσω την Ευρώπη σκληρός, ημίτρελος φωνάζοντας πως τα χρωμοσώματα φταίνε, προκαλούν «Δέσμια μιας απαράμιλλης συναισθηματικότητας». Δηλαδή το ένα κυρίως, το χ. Το γνωρίσατε / το περιφρονήσατε. Καλά κάνατε και εγώ αυτό κάνω, αλλά το ακούτε ; Σας αγαπά σας νοιάζεται σας ερωτεύεται σας θαυμάζει σας εκτιμά γέρνει δίπλα σας αισθαντικά και σας νιώθει σας βοηθά να συνέλθετε σας καλεί Σας καταλαβαίνει .

Και εσείς χ είστε και διπλό μάλιστα. Αλλά αιώνια καταδικασμένη, σαν να 'στε η πρώτη καταραμένη να έλκεστε από το ψ. Δεν μπορείτε να το ελέγξετε, σας είναι άγνωστο. Το ποθείτε μα την διπλή όψη του νομίσματος πληρώνετε. Το ψ είναι αυτό που κάνει εσάς να νιώθετε: αλαζονικό, θρασύτατο, κυνικό, ευ¬φυέστατο, δραστήριο, γοητευτικό. Ομορφότερο του Νάρκισσου επί παραδοχής του τελευταίου, σας προσδίδει: άγχος, ανησυχία, απόγνωση, ανασφάλεια και όλους τους φόβους που σας γεμίζουν. Σας ταπεινώνει και σας μειώνει, μα πάντα το συγχωρείτε. Κρέμεστε από την επιβράβευσή του. Είναι αληθινό ακόμα και αν δεν γνωρίζετε την αλήθεια. Το ψ... Ένας μάγος της παρατήρησης, σπεσιαλίστας του σαρκασμού, ο πιο ταλαντούχος ηθοποιός. Φο¬ράει προσωπείο και προσποιείται το χ με αξιοζήλευτη επιτυχία. Όχι, όχι ακριβώς όπως στην αρχαία Ελλάδα αλλά εάν θέλετε, παρομοιάστε το.

Δεσποινίς, σας νοιάζομαι. Ειλικρινά! Θα σας δώσω ηδονές. Και αυτό το υπόσχομαι. Θα σας δώσω όλα αυτά που επιθυμείτε: πόνι / κουρδιστά παιχνίδια / κουνιστές καρέκλες / μαθήματα γαλλικών και πιάνου / εκδρομές στην λίμνη / τα σαββατοκύριακα / με τον σκύλο να τρέχει / ανέμελα / κυνηγώντας τα άλλα παιδιά / παίζοντας / κι εμείς να γελάμε...

Τι στιγμές. Θα σας ξεγυμνώνω χωρίς να σας αγγίζω. Τι μαγικές στιγμές! Θα ζήσουμε έρωτες, περιπέτειες, δράματα και όλες τις συγκινήσεις που κυνηγούσατε μανιωδώς. Θα υπάρξουν κι άλλες πολλές. Θα καρπωθώ το εμείς με έντεχνο τρόπο. Σε αντίθεση με εσάς εγώ θα είμαι ο δημιουργός κάθε μας πλάνης. Η σιωπή σας αίρει την φαντασία μου. Θα σαρκάζω κάθε στιγμή της ανοησίας μου. Θα γελώ με την ματαιοδοξία της ηρωίδας μου. Θα σας κάνω τόσο ευτυχισμένη!

Η μανία χρειάζεται εκτόνωση. Δεν το λέω μόνος μου, το είπε και η γιατρός: μπορώ να γράφω συνεχώς και πρέπει να το κάνω. Θα γράψω: παραμύθια για τα παιδιά / ρομάντζα για τις παραμελημένες νοικοκυρές / αστυνομικά για τους ντεντέκτιβ / ωδές στους επαναστάτες / πολιτικά και φιλοσοφικά δοκίμια / ιστορι¬ούλες με έμφαση στον συμβολισμό / λογοπαίγνια / ποιήματα. Ποιήματα /πολλά ποιήματα. Θα σας στέλνω ένα την ημέρα /καλά εντάξει, ένα την βδομάδα λοιπόν / τι; / δεν παζαρεύω άλλο / δεν βλέπετε πως με κλέβετε;

Η έκφραση θα συνοδεύεται από ποιότητα. Αυτά τα χέρια δεν θα σας αγγίξουν ποτέ ξανά. Να σας αγγίζουν άλλα χέρια, ακόμα και στις δικές μου ιστορίες. Έτσι θα είναι καλύτερα και για εσάς και για εμένα. Τα χέρια μου άγαρμπα και απείθαρχα. Μπεκρήδες, εθισμένοι στην αποτυχία της εκτέλεσης. Μα το μυαλό μου δεσποινίς είναι όμορφο, σπάνιο. Το γνωρίζετε, έτσι; Είναι γοητευτικό, παραμυθιάζει κι έπειτα γκρεμίζει τα πάντα με αλήθειες -ξυράφια στο δέρμα σας. Πλάθει το ιδανικό, ώστε να ζούμε μαζί το φρικαλέο.