Η νύχτα πλημμύρισε με χιλιάδες βιβλία αλληλεγγύης

Αυτή η νύχτα δεν είχε ΜΑΤ, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου - λάμψης. Ο κόσμος δεν έτρεχε για να κρυφτεί, δεν σήκωνε τα χέρια για να προστατευτεί από τα κλομπ και τις ασπίδες.

Αυτός ο κόσμος ήταν ο κόσμος της αλληλεγγύης, του μέλλοντος, της ελπίδας, του οράματος ότι το ένα χέρι πιάνει το άλλο αδελφικά, συναινετικά, αφειδώλευτα, υπομονετικά.

Και ήταν χιλιάδες μ' ένα χαμόγελο ειλικρινές, ζεστό, θερμό από την αναμονή, αλλά κόσμιο, ευγενικό, δοτικό. Η ουρά ξεκινούσε από τη γωνία Πανεπιστημίου και Πεσμαζόγλου, ανέβαινε τα σκαλοπάτια, τα οποία είναι χτισμένα δεξιά από την είσοδο του Θεάτρου Τέχνης - Κάρολος Κουν και φτάνουν στο μεγάλο αίθριο του Παλαιού Αρσακείου Μεγάρου.

Ο καθένας και η καθεμία κρατούσαν στο χέρι το εισιτήριό του που δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα βιβλίο. Ενα βιβλίο; Και ένα βιβλίο, και δύο, και τρία, και τέσσερα. Πολλά βιβλία σε σακούλες μικρές, μεγάλες, χάρτινες, πλαστικές, κιβωτιάκια, κιβώτια. Νέοι, πολλοί νέοι, αυτή ήταν η πλειονότητα του χθεσινού «BookNight», που οργάνωσε το «Public», στη Στοά του Βιβλίου. «Δεν δίνω από τα αγαπημένα μου βιβλία, αλλά ποιος ξέρει, μπορεί ένα απ' αυτά να γίνει κάποιου άλλου το αγαπημένο του βιβλίο», μάς είπε μια μελαχρινή όμορφη κοπέλα με λαμπερά μάτια.

Ενα αγόρι συνομιλεί ευφρόσυνα με την παρέα του και περιμένει χωρίς εκνευρισμό. Ξαφνιάζεται, όταν τον πλησιάζουμε, σαν να τον ξυπνάμε από έναν γλυκό λήθαργο: «Δίνω μεταχειρισμένα βιβλία, που δεν διαβάζω πια, αλλά πρόσεξα να μην είναι κακοποιημένα». Ναι, «να μην είναι κακοποιημένα», γιατί σέβεται τους φυλακισμένους, τους ηλικιωμένους, τους αρρώστους, τα παιδιά, που θα είναι οι αναγνώστες αυτής τής απρόβλεπτης σε όγκο προσφοράς. Ενας άλλο κρατάει στα χέρια του βιβλία για την τέχνη και την τεχνική της φωτογραφίας. Το βλέμμα του είναι ήρεμο, γιατί αισθάνεται ευχαριστημένος: «Είναι βιβλία που είχα στη βιβλιοθήκη μου και δεν θα τα χρειαστώ ξανά».

Στοίβες βιβλίων στην είσοδο του Θεάτρου Τέχνης. Στοίβες και εκεί που τελείωναν τα σκαλιά, αριστερά και δεξιά τού τελειώματος της ανόδου προς το αίθριο της αλληλεγγύης, όπου τα σώματα ακουμπούσαν το ένα πάνω στο άλλο, χωρίς κανείς και καμία να ενοχλείται. Καθώς ακουμπούσαν τα βιβλία πάνω στους πάγκους ή τα άδειαζαν από τις σακούλες, προσπαθούσαμε να συγκρατήσουμε τίτλους: Ντόρα Γιαννακοπούλου «Πεθαίνω για σένα», Πολ Κρούγκμαν «Η συνείδηση ενός προοδευτικού», Ναγκίμπ Μαχφούζ «Ενώπιον του Θεού», Γιάννης Ξανθούλης «Το ροζ που δεν ξέχασα», Φίλιπ Ροθ «Αγανάκτηση», Λέο Μπουσκάλια «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις».

Τα χιλιάδες αυτά βιβλία θα μοιραστούν σε αυτούς που τα χρειάζονται: Φυλακές Γυναικών Ελεώνα Θήβας, Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα, Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας», Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» - Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών, «Σισμανόγλειο», Γηροκομείο Αθηνών.

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ
enet.gr