Άλλωστε, το γεγονός και μόνο ότι βρισκόταν σε υψηλό επίπεδο για είκοσι (20) συνεχόμενα χρόνια εκ των οποίων τα τέσσερα στην Α’ Εθνική, τα δέκα στην Β Εθνική και άλλα έξι στην Γ’ Εθνική κατηγορία πιστοποιούν από μόνα τους το επίπεδο και τη μεγάλη ποδοσφαιρική του αξία.
Ο λόγος γίνεται για τον Γιώργο Σαββίδη, έναν άνθρωπο που όχι απλά αποτελεί πρότυπο και ίνδαλμα ποδοσφαιριστή αλλά και όλοι όσοι τον γνώρισαν ή συνεργάστηκαν μαζί του σε όσες ομάδες και αν αγωνίστηκε μιλούν με τα καλύτερα λόγια και αποδίδουν τις καλύτερες των συστάσεων.
Το φετινό καλοκαίρι είναι κάπως ιδιαίτερο για το Γιώργο Σαββίδη, ο οποίος μετά από απουσία αρκετών ετών πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει μόνιμα στη γενέτειρα του και να γυρίσει μια νέα σελίδα τόσο στη ζωή όσο και στην καριέρα του ξεκινώντας την ενασχόληση του με την προπονητική.
Από την άλλη πλευρά, όπως μας εξομολογήθηκε ο ίδιος το μικρόβιο… του ποδοσφαιριστή κυλάει ακόμα στο αίμα του και από τη στιγμή που αντέχουν τα πόδια του δε χωρά αμφιβολία πως όποια ομάδα έχει την τύχη να τελεί υπό τις υπηρεσίες του θα έχει στη …μηχανή της έναν πολυσύνθετο παίκτη-προπονητή ευρωπαϊκών προδιαγραφών που η παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο θυμίζει το …παλιό καλό κρασί
Οι ‘’Ορίζοντες’’ συνάντησαν τον πολυσύνθετο ποδοσφαιριστή και είχαν μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση αναφορικά με την καριέρα και το μέλλον του Γιώργου Σαββίδη, ενώ ζήτησαν την άποψη του πληθωρικού άσσου επί παντός επιστητού στο μαγικό… χώρο του ποδοσφαίρου.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Όνομα Γεώργιος
Επώνυμο Σαββίδης
Ημερομηνία Γέννησης 27/03/1974
Τόπος Γέννησης Καλοχώρι Καστοριάς
Ύψος 1.80
Βάρος 18
Θέση Μέσος
Πόδι Δεξί-Αριστερό
Περιγραφή Ο Γιώργος Σαββίδης είναι γεννημένος στις 27 Μαρτίου του 1974. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε σε εφηβική ακόμα ηλικία στην ΠΑΕ Καστοριά αγωνιζόμενος σε ηλικία 17 ετών στη Β Εθνική. Στους ‘’γουναράδες’’ παρέμεινε για έξι συνεχόμενα χρόνια πανηγυρίζοντας δυο ανόδους, μια στη Β’ Εθνική και άλλη μια στην Ά’ Εθνική.
Ο υποβιβασμός της Καστοριάς το καλοκαίρι του 1997 τον οδήγησε στο να πάρει μεταγραφή στους Ηλτέξ Λύκους, όπου έμεινε μόλις έξι μήνες. Τον Ιανουάριο του 1998 μετέβη στην Αθήνα για λογαριασμό της Καλλιθέας η οποία έμελλε να γίνει ο μακροβιότερος σταθμός της καριέρας του.
Συγκεκριμένα, φόρεσε τη φανέλα της αθηναϊκής ομάδας για οκτώ συνεχόμενα χρόνια εκ των οποίων τα πέντε στην Β Εθνική και άλλα τρία στην Α Εθνική. Την επόμενη αγωνιστική περίοδο ( 2005-2006) πανηγύρισε μια ακόμα άνοδο στην Α Εθνική αυτή τη φορά με τον Εργοτέλη.
Εντούτοις, δεν συνέχισε να αγωνίζεται στην κρητική ομάδα αλλά μετέβη και πάλι στην Αθήνα λογαριασμό του Εθνικού Αστέρα όπου παρέμεινε μόλις έξι μήνες. Τον Ιανουάριο του 2007 επέστρεψε στην γενέτειρα του Καστοριά όπου υπήρξε βαρόμετρο και η ομάδα έχασε στις λεπτομέρειες την άνοδο στην Α’ Εθνική.
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Κόρινθος με την οποία είχα μια γεμάτη χρονιά στη Γ Εθνική, ενώ ακολούθησαν τρεις αγωνιστικές περίοδοι όπου φόρεσε τη φανέλα του Ασπρόπυργου.
Κλείνοντας, η περασμένη αγωνιστική περίοδο τον βρήκε στην Κύμη όπου αγωνίστηκε με την τοπική ομάδα στον 7ο Όμιλο του Περιφερειακού Πρωταθλήματος.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ
Αγωνιστική περίοδος Ομάδα Κατηγορία Σύνολο συμμετοχών( Πρωτάθλημα & Κύπελλο) Γκολ
1991-1992 Καστοριά Β 17 1
1992-1993 Καστοριά Γ 21 1
1993-1994 Καστοριά Γ 5 0
1994-1995 Καστοριά Γ 36 8
1995-1996 Καστοριά Β 34 3
1996-1997 Καστοριά Α 34 1
1997-1998(1) Ηλτέξ Λύκοι Β 11 0
1997-1998(1) Καλλιθέα Β 20 2
1998-1999 Καλλιθέα Β 35 2
1999-2000 Καλλιθέα Β 34 7
2000-2001 Καλλιθέα Β 38 3
2001-2002 Καλλιθέα Β 35 8
2002-2003 Καλλιθέα Α 32 3
2003-2004 Καλλιθέα Α 19 0
2004-2005 Καλλιθέα Α 29 1
2005-2006 Εργοτέλης Β 15 3
2006-2007(1) Εθνικός Αστέρας Β 9 2
2006-2007(2) Καστοριά Β 20 1
2007-2008 ΠΑΣ Κόρινθος Γ 34 6
2008-2009 Ασπρόπυργος Δ - -
2009-2010 Ασπρόπυργος Γ 31 3
2010-2011 Ασπρόπυργος Γ 17 2
2011-2012 Α.Ο. Κύμης Δ - -
ΣΥΝΟΛΟ 526 57
-κ. Σαββίδη, κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσουμε που είστε μαζί μας στους Ορίζοντες. Αν δεν κάνουμε λάθος φέτος ολοκληρώσατε μια σπουδαία επαγγελματική καριέρα που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την ΠΑΕ Καστοριά, φτάσατε στο σημείο να αποτελείτε βασικό στέλεχος ομάδων της Α’ Εθνικής ( Καλλιθέα και Εργοτέλης) και γενικότερα υπήρξατε υπόδειγμα αθλητή σ’ όσες ομάδες αγωνιστήκατε. Πως νιώθετε που μετά από αυτό το μεγάλο…ταξίδι επιστρέψατε στο μέρος απ’ όπου ξεκινήσατε και ποιο είναι το επόμενο βήμα στη ζωή σας;
«Σ’ ευχαριστώ κι εγώ, χαίρομαι που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Νιώθω κάπως περίεργα που μετά από περίπου 20 χρόνια ήρθε η ώρα να κλείσω τον κύκλο μου σαν ποδοσφαιριστής. Γύρισα πίσω και θα προσπαθήσω να ξεκινήσω προπονητικά από τον τόπο που ξεκίνησα και ποδοσφαιρικά. Από εκεί και πέρα, θέλω να πιστεύω ότι θα έχω την ευκαιρία να ξεκινήσω την προπονητική μου ενασχόληση. Από όπου κι αν μου δοθεί η ευκαιρία δεν θα πω όχι. Θα ξεκινήσω και θα προσπαθήσω να είναι η προπονητική μου καριέρα ακόμα καλύτερη από αυτή που έχω κάνει σαν ποδοσφαιριστής».
-Ο δρόμος τον οποίο ακολουθήσατε προκειμένου να φτάσετε σ’ αυτό το υψηλό επίπεδο μόνο με ροδοπέταλα δεν ήταν στρωμένος, μιας και ξεκινήσατε από τις χαμηλές κατηγορίες και σταδιακά φτάσατε να πρωταγωνιστείτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Αν υπάρχουν μυστικά της επιτυχίας, ποια είναι τα δικά σας;
«Κατ’ αρχήν, ήμουν πολύ τυχερός όταν το 1991 που ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο επαγγελματικά είχα τότε ως προπονητή τον κ. Γιώργο Παράσχο που βρισκόταν στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας και με βοήθησε πάρα πολύ. Ακόμα με βοήθησαν και οι συμπαίκτες μου τότε στην Καστοριά, που βρισκόταν στην Β’ Εθνική όπως ο Γκόλιας, ο Λεκίδης, ο συγχωριανός μου ο Καλλιμάνης και πολλοί άλλοι που τους ξεχνάω αυτή τη στιγμή και ζητάω συγγνώμη.
Τότε ήμουν 17 χρονών και έκανα ένα μεγάλο βήμα γιατί ξεκίνησα να αγωνίζομαι από τη Β εθνική. Από εκεί και πέρα, για να προχωρήσεις και να μπορέσεις να παίξεις ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο χρειάζεται δουλειά, υπομονή και όλα αυτά να γίνονται έχοντας το μυαλό σου πάντοτε συγκρατημένο. Δε θα πω ότι έκανα τη μεγάλη καριέρα, αλλά κι αυτή την καριέρα που έκανα είμαι ευχαριστημένος και θεωρώ ότι μέχρι ένα βαθμό προσωπικά πέτυχα στη ζωή μου».
-Κάτι παραπάνω από αναγκαία είναι δηλαδή η δουλειά μέσα από την προπόνηση. Αρκεί όμως μόνο αυτό ή απαιτείται και το έμφυτο ταλέντο;
«Σίγουρα πρέπει να έχεις ταλέντο και το ταλέντο που έχεις πρέπει να το εκμεταλλευτείς. Από εκεί και πέρα, πιστεύω πολύ και στην τύχη. Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να μην έχεις τραυματισμούς καθώς και το να πέσεις σε ανθρώπους που να ξέρουν να σε δουλέψουν. Για μένα στην Ελλάδα, γενικά, πιστεύω ότι εκείνα τα χρόνια όπως και τώρα ακόμα από τα χρόνια που έπαιζα επαγγελματικά διαπιστώνω ότι το λάθος που γινόταν –μπορεί να το κάνω κι εγώ, αλλά επειδή το έζησα δεν πρέπει να το κάνω- είναι ότι τους νέους ποδοσφαιριστές θα πρέπει να τους ξεκινάς με πρωταρχικό στόχο την ποιότητα.
Κάποτε μας έβαζαν και τρέχαμε γύρω γύρω, όπως και ακόμα γίνεται πολλές φορές. Για μένα δεν είναι αυτό το θέμα. Η φυσική κατάσταση φτιάχνεται, το να είσαι χοντρός διορθώνεται και αδυνατίζεις. Η ποιότητα όμως θέλει δουλειά και διαφορετική δουλειά από αυτή που γινόταν. Οπότε ξεκινάς καθαρά από την ποιότητα».
-Ζήσατε το ελληνικό ποδόσφαιρο σε όλες του τις φάσεις, καλές και κακές. Ποιες είναι εκείνες οι στιγμές που κρατάτε από όλη αυτήν την πορεία;
«Από την πορεία που έκανα, κρατάω σίγουρα την άνοδο που πετύχαμε με την Καστοριά όταν βγήκαμε στην Α’ Εθνική την περίοδο 1996-1997. Αυτήν δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ και με τον κόσμο που είχαμε στο γήπεδο που έφθανε τους 12.000 φιλάθλους με τους γύρω γύρω από το στάδιο. Βέβαια και την άνοδο από τη Γ Εθνική στη Β Εθνική, αλλά περισσότερο το άλμα στην Α’ Εθνική είναι εκείνο που δεν ξεχνιέται.
Σίγουρα δεν θα ξεχάσω και τα οκτώ (8) χρόνια που έζησα στην Καλλιθέα με την οποία ανεβήκαμε και εκεί από την Β στην Α’ Εθνική. Επίσης και στον Εργοτέλη που ανεβήκαμε στην Α’ Εθνική. Αυτές οι τρεις στιγμές, ειδικά της Καστοριάς και της Καλλιθέας δεν ξεχνιούνται. Από εκεί και πέρα, το ότι αγωνίστηκα στην Α’ Εθνική και τον ένα χρόνο με την Καστοριά αλλά και κάποια χρόνια με την Καλλιθέα είναι σίγουρα σημαντικές στιγμές. Όμως, αυτές που ξεχωρίζω και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ είναι οι δυο άνοδοι από την Β στην Α’ Εθνική με την Καστοριά και την Καλλιθέα».
-Σε σχέση με το ποδόσφαιρο της δεκαετίας του ’90, πέραν από τις δεδομένες διαφορές σε επίπεδο ποιότητας ποιες άλλες αλλαγές διαπιστώνετε;
«Οι διαφορές είναι ότι πλέον – για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους- οι χώροι μέσα στο γήπεδο έχουν μικρύνει όσον αφορά την τακτική που ακολουθούν οι προπονητές. Οι χώροι είναι πιο κλειστοί, υπάρχουν πιο πολλά τρεξίματα όσον αφορά την ταχυδύναμη και πιο πολύ πρέσινγκ από τότε μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Αυτά ως προς το αμυντικό σκέλος. Από εκεί και πέρα, στο επιθετικό κομμάτι χρειάζεται πιο γρήγορο σκεπτικό και περισσότερες κινήσεις και όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλαγές της μπάλας με μια επαφή. Σίγουρα, το ποδόσφαιρο έχει γίνει πιο γρήγορο ως προς το σκέλος που προανέφερα ( το πρέσινγκ, τους κλειστούς χώρους κλπ). Βέβαια, υπάρχουν σε παγκόσμιο επίπεδο και κάποιοι παίκτες που αυτά τα όρια τα σπάνε αλλά αυτοί είναι λίγοι».
-Μετά το περσινό καλοκαίρι με την υπόθεση των περίεργων παιχνιδιών και το φετινό που βλέπουμε ότι γίνεται αναγκαστικά μια στροφή στα νεαρά παιδιά από τις ακαδημίες, πως φαντάζεστε το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου;
«Σίγουρα, αυτό αναγκαστικά μας φέρνει στο να γυρίσουμε στις ακαδημίες αλλά για μένα αυτό έπρεπε να γινόταν όλα τα χρόνια και να δινόταν προσοχή στα μικρότερα παιδιά. Από εκεί και πέρα, τα προηγούμενα χρόνια οι ομάδες έφερναν τον κάθε ξένο, δεν αντιλέγω πως υπήρχαν και καλοί ξένοι οι οποίοι καλώς ήρθαν και έκαναν τη διαφορά γιατί αυτό έπρεπε να γίνει. Είναι αλήθεια ότι όταν φέρνεις καλό ξένο θα σου κάνει τη διαφορά, αλλά πλέον όλες οι ομάδες γύρισαν στις ακαδημίες και κυρίως αναφέρομαι στις μεγάλες ομάδες κι αυτό είναι πολύ καλό.
Από την άλλη, τα μικρά παιδιά δεν θα πρέπει να εφησυχάζοντα με τους νόμους που επιβάλλουν να αγωνίζονται στη Γ Εθνική και στη Δ Εθνική τρεις παίκτες κάτω των 21 ετών, γιατί όλα αυτά τα χρόνια που ζω αυτήν την πορεία βλέπω ότι υπάρχει ένας εφησυχασμός ότι ο μικρός ό,τι και να κάνει θα παίζει με αποτέλεσμα μόλις περάσει τα 21 έτη και δεν έχει κάνει κάτι να μην τον θέλουν οι ομάδες. Κι αυτό είναι λάθος κατά την άποψη μου αλλά είναι καλό και θα πρέπει να προσεχθούν τα μικρά παιδιά.
Ειδικά στο νομό Καστοριάς, παρ’ ότι δεν ζούσα εδώ τα προηγούμενα χρόνια αλλά παρακολουθούσα και έβλεπα πολλά πράγμα, υπάρχουν παίκτες καλοί. Αυτό βλέπω κι αυτό ξέρω και ελπίζω να προσεχθούν ώστε να γίνει κάτι καλό για το μέλλον γενικά της Καστοριάς άσχετα αν είναι η ομάδα της Καστοριάς ή όπως είναι τώρα μόνο ο Κάστορας στη Δ Εθνική. Λυπάμαι βέβαια και για το Άργος που βγήκαν από το τοπικό πρωτάθλημα αλλά δυσκολεύονται να δηλώσουν συμμετοχή. Θα ήταν πολύ καλό να μπορέσει η ομάδα του Παναργειακού να αγωνιστεί στη Δ Εθνική».
-Πέραν του κ. Γιώργου Παράσχου, υπάρχουν άλλοι προπονητές με τους οποίους συνεργαστήκατε και οι οποίοι να ξεχώρισαν με το έργο και την προσωπικότητα τους;
«Να σου πω την αλήθεια, τεράστια εντύπωση μου είχε κάνει ο κ. Τάκης Λεμονής τόσο σαν προπονητής όσο και σαν άνθρωπος, αλλά και ο κ. Νίκος Καραγεωργίου το ίδιο. Από εκεί και πέρα, ο κ. Νίκος Κόβης στην Καλλιθέα το 1999 τον ένα χρόνο που τον έζησα και σαν προπονητής και σαν άνθρωπος, ενώ από την Καστοριά μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω και τον Σέρβο, τον κ. Βουκασίνοβιτς».
- Υπάρχουν ποδοσφαιριστές – συμπαίκτες με τους οποίους διατηρείτε ακόμα και σήμερα στενές σχέσεις;
«Από ποδοσφαιριστές μπορώ να πω ότι διατηρώ με πολλούς καλές σχέσεις. Και με το Φάνη το Γκέκα που τον έχω παντρέψει, είμαστε κουμπάροι και έχω καθημερινή σχεδόν επαφή. Γενικά διατηρώ σχέσεις καλές με πολλούς παλιούς μου συμπαίκτες».
-Παρακολουθούσατε ή είχατε ενημέρωση τα προηγούμενα χρόνια αναφορικά με τα τοπικά πρωταθλήματα κι αν ναι, ποια είναι η άποψη σας για το αγωνιστικό επίπεδο των τοπικών πρωταθλημάτων της ΕΠΣ Καστοριάς συγκριτικά και με το παρελθόν;
«Να σου πω την αλήθεια παρακολουθούσα συνέχεια και δεν σου κρύβω πως όταν έπαιρνα την εφημερίδα στα χέρια μου πάντα ξεκίναγα, και τώρα που έπαιζα με την Κύμη στη Δ Εθνική, και έβλεπα από την Καστοριά να δω τι γίνεται. Φυσικά και όταν μιλούσα με φίλους μου εδώ στην Καστοριά πάντα ρώταγα και μου έλεγαν.
Απ’ ότι βλέπω θα υπάρχει ένα δυνατό πρωτάθλημα στο Α’ τοπικό γιατί έχει πολύ δυνατές ομάδες. Τώρα για το τι θα γίνει κανείς δεν ξέρει. Γενικά για το επίπεδο πιστεύω ότι παλιότερα ήταν καλύτερο. Βλέπεις ακόμα και τώρα ότι τόσο στο Α’ όσο και στο Β’ τοπικό παίζουν ποδοσφαιριστές μεγάλης ηλικίας και ξεχωρίζουν.
Κι αυτό είναι κρίμα για μένα, κι αυτό το λέω περισσότερο για τα μικρά τα παιδιά. Γιατί θα πρέπει να το αγαπάς, κι αν τα παιδιά αγαπάν πραγματικά θα είναι ευκαιρία για αυτά τώρα με την κρίση που δεν υπάρχουν χρήματα να κάνουν κάτι καλό για το μέλλον. Να προσπαθήσουν να παίξουν μπάλα αν το θέλουν, αν μπορούν κι αν το αγαπούν πραγματικά και να προχωρήσουν ώστε να είναι καλύτερο το μέλλον για αυτά».
- Οι περισσότεροι θαυμάσαμε και λατρέψαμε τις ικανότητες και τη μαχητικότητα σας εντός αγωνιστικού χώρου από τότε που αγωνιζόσασταν στην ομάδα της Καστοριάς. Ποιο είναι το σχόλιο σας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει αυτός ο ιστορικός σύλλογος;
«Τι να πω…Είναι πολύ στενάχωρο. Όπως σ είπα, έπαιρνα την εφημερίδα και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μαθαίνω τα νέα από την περιοχή της Καστοριάς. Διάβαζα για την Καστοριά, την Αστραπή, για τον Κάστορα και όλες τις ομάδες. Για την Καστοριά λυπάμαι πάρα πολύ, ελπίζω να γίνει κάτι καλό γιατί είναι κρίμα για το νομό Καστοριάς και αυτή τη στιγμή που μιλάμε πιστεύω ότι τόσο ο νομός αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα έτσι όπως είναι τα πράγματα και με λίγα χρήματα αν είναι καλή η οργάνωση μπορείς να κάνεις κάτι καλό. Δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται, ελπίζω οι άνθρωποι που έχουν τώρα την ομάδα γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει και ελπίζω να γίνει κάτι καλό για το μέλλον».
- Έχοντας πραγματοποιήσει μέχρι τώρα μια αν μη τι άλλο αξιόλογη πορεία με ουκ ολίγες διακρίσεις στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, υπάρχει κάτι που να ονειρευόσασταν μικρότερος και να έχει μείνει ανεκπλήρωτο;
«Σίγουρα θα ήθελα να παίξω και σε μια πιο μεγάλη ομάδα…Από εκεί και πέρα αυτό δεν εκπληρώθηκε. Φταίω κι εγώ βέβαια, κάποτε υπήρχαν προτάσεις ιδίως όταν ήμουν εδώ στην Καστοριά. Απ’ ότι γνωρίζω τότε είχε έρθει ο πρόεδρος του Άρη, ο Γράντας και είχε ζητήσει εμένα, τον Δημήτρη τον Αφεντουλίδη και τον Αντώνη τον Φιδάνη. Επίσης, όταν ήμουν στην Καλλιθέα ήρθε και με ζήτησε ο Μπέος για τον Πανιώνιο αλλά και πάλι δεν έγινε κάτι».
-Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώσατε και αν γυρίζατε το χρόνο πίσω δεν θα το επαναλαμβάνατε;
«Κοίταξε από τις επιλογές μου δεν θα άλλαζα. Εφόσον δεν εξαρτιόταν από μένα μια τέτοια μεταγραφή δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Αν εξαρτιόταν από μένα σίγουρα θα ήθελα να πάω στον Άρη ή στον Πανιώνιο. Ίσως ήταν και διαφορετικά τα πράγματα».
-Υπάρχει το ‘’παράπονο’’ που δεν ήρθε μια κλήση από την Εθνική Ελλάδος;
«Όχι, δεν έχω τέτοιο παράπονο γιατί όπως σου προανέφερα για να φθάσεις στην Εθνική ομάδα θα πρέπει να αγωνίζεσαι σε μια καλή ομάδα. Αυτά συμβαίνουν, καλά να είμαστε…».
-Σ’ όλα τα παιδιά που σας έχουν ως πρότυπο και θα ήθελαν μια μέρα να φτάσουν στη δική σας θέση, ποια θα ήταν η δική σας συμβουλή;
«Στα μικρά παιδιά σίγουρα χρειάζεται ο προπονητής γενικά να έχει πολύ υπομονή και απαιτείται συζήτηση γιατί οι εποχές έχουν αλλάξει. Δεν είναι όπως παλιά που μας έλεγαν μια κουβέντα και έπρεπε να την κρατήσουμε. Τώρα τα παιδιά θέλουν πολύ συζήτηση. Χρειάζεται υπομονή και αν τα παιδιά αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν και θέλουν να δουλέψουν να το ακολουθήσουν. Τώρα αν πετύχουν ή δεν πετύχουν θα το δείξει η πορεία. Για μένα, απαιτείται πολύ υπομονή και συζήτηση με τα παιδιά και να τα δείχνεις συνέχεια κάποια πράγματα πάνω στο ποδόσφαιρο ώστε να τα αφομοιώνουν και να προχωράνε».
- Ως ποδοσφαιριστής είτε της Καστοριάς είτε των υπόλοιπων ομάδων ποιες ήταν οι σχέσεις σας με τον κόσμο;
«Πάντα ήταν καλές οι σχέσεις. Δεν είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα. Ο κόσμος πολλές φορές δικαιολογημένα μ’ αυτά που συμβαίνουν όλα αυτά τα χρόνια στο ποδόσφαιρο και με αυτά που ακούει σίγουρα είναι καχύποπτος. Θέλω, πάντως, να ξέρουν ότι όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο και παίζεις η ένταση που υπάρχει και οι σφυγμοί ανεβαίνουν. Σίγουρα γίνονται και λάθη που απ’ έξω τα βλέπεις πιο εύκολα. Κι εγώ ακόμα όταν βλέπω καμιά φορά στην τηλεόραση κάποιον αγώνα λέω ‘’γιατί δεν το έκανε αυτός ο παίκτης αυτό;’’. Κι όμως δεν είναι έτσι…Σίγουρα θα υπάρχει ένταση στην κερκίδα, αρκεί να μην φθάνουμε στα όρια της βίας».
- Κλείνοντας, ποιο είναι το προσωπικό σας όραμα είτε συνεχίσετε να αγωνίζεστε ως ποδοσφαιριστής είτε από την πρωτόγνωρη για εσάς θέση του προπονητή;
«Σίγουρα, αν είμαι προπονητής κάπου θα προσπαθήσω με την ομάδα που θα αναλάβω να πάμε όσο γίνεται καλύτερα, αναλόγως βέβαια και με τους στόχους που θα έχει η ομάδα. Δεν σου κρύβω πως σαν παίκτης σε όποια ομάδα και αν πήγαινα έβαζα ένα πριμ ανόδου, γιατί πάντα πίστευα μέσα μου πως η ομάδα θα πρέπει να φτάσει ψηλά με ό,τι υλικό κι αν είχε. Πιστεύω ότι όποιο υλικό κι αν έχεις, αν είναι σωστά δουλεμένο εκεί που δεν ελπίζεις φθάνεις στο καλύτερο. Θέλω να βρίσκομαι στο χώρο του ποδοσφαίρου, θα το ξεκινήσω εδώ από το νομό Καστοριάς και ελπίζω να το πετύχω».
Εφημερίδα ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υπενθυμίζουμε ότι δεν δημοσιεύουμε ακραία σχόλια υβριστικού ή προσβλητικού περιεχομένου. Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να γράφουν τα σχόλια τους σε Ελληνικά και οχι σε greeklish.