ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ.

Ο νούς μου ως πότε στον μαρασμόν αυτόν θα μένει. Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.''
Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
Τα ερωτήματα είναι καίρια και σαφή :
Πληκτικό χωριό ή εκπληκτική πόλη ; Πολιτιστικό ακρολούλουδο ή ωραία κοιμωμένη;
Ο υποθετικός λόγος πιο επίμονος από ποτέ :

Αν χάσουμε τη γεύση της ζωής , την ουσία των πραγμάτων σ αυτή την πόλη , αν περιπέσουμε στη μονοτονία και στο θλιβερό μικρόκοσμο της προσωπικής μας ευτυχίας , θα ναι γιατί κλονίστηκαν ή καταρρέουν απο στιγμή σε στιγμή τα εσωτερικά μας υποστηλώματα.Θα ναι γιατί κλείνουμε επιδεικτικά τις πόρτες του μέλλοντός μας , γιατί είμαστε κάμποσο καιρό, εκουσίως, πνευματικά άστεγοι.

Κι εκεί όπου τελειώνει η αξιοθρήνητη αδιαφορία της εκάστοτε δημοτικής αρχής που δε γνωρίζει το χρέος της , αρχίζει η εκκωφαντική-συνομωτική σιωπή όλων μας που σαν ψάρια συνωστιζόμαστε στα παραλίμνια ενυδρεία λες και μας υπόσχονται το αύριο.

Το πνευματικό κέντρο χάσκει σα φάντασμα πάνω απ το Απόζαρι.Οι πόρτες του κλειστές.Πάει μια δεκαετία.Και οι καρέκλες στο υπόγειο ,θεατές μιας βουβής παράστασης χωρίς τέλος.

Εσείς που γνωρίζετε να κάνετε ''πλάτες'' σε πλήθος παρατυπιών και περνάτε στη λήθη πρωτοτυπήστε και βάλτε τις πλάτες σας θεμέλια, να κρατήσουμε όρθιο και στέρεο το πνεύμα μας.Θα σας μνημονεύουν ες αεί.

Αλέξανδρος Γούδας