Παναγιώτης Κεπαπτσόγλου: Τιμή στους δωρητές, υποκλίνομαι και ευχαριστώ

Στους αθλητικούς αγώνες για να ξεχωρίζει στην απονομή των επάθλων ο πρώτος από το δεύτερο και τον τρίτο προβλέφθηκε βάθρο μετρεις
βαθμίδες, άνισες μεταξύ τους για να φαίνεται η κλιμάκωση της επίδοσης.
Αυτά όμως συμβαίνουν στο στίβο και τον αθλητισμό.

Στην αρένα της ζωής και της καθημερινότητας αγαπητοί μου, εγώ
πραγματικά δυσκολεύομαι και δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να κατατάξω σε
σειρά, σε διαφορετικού ύψους βάθρο τους τρεις μεγάλους δωρητές -
ευεργέτες του Δήμου που με τη μεγαλοψυχία τους, τη μεγαλοσύνη τους,
τις αλτρουιστικές τους διαθέσεις, τη γαλαντομία τους μας οδήγησαν
σήμερα όλους εμάς εδώ στη σεμνή αυτή τελετή για να παραλάβουμε
ταπεινά και με σεβασμό αυτά που αυτοί οραματίστηκαν για το μέλλον του
Δήμου μας και το καλό της κοινότητας των Αργιτών.

Θα μου πείτε : δύο είναι οι δωρητές.

Τιμή στον αείμνηστο Μιχάλη Ζάχο που κληροδότησε ό,τι πιο πολύτιμο
είχε, την Κλινική του στο Δήμο μας και μάλιστα διέθετε και την
προνοητικότητα να αναγκάσει το Δημοτικό Συμβούλιο σε δέσμευση - μέσω
της διαθήκης του - σε περίπτωση καταστροφής να αναγερθεί και πάλι
κτίσμα για όφελος των συνδημοτών του μιας και ηγήθηκε της κοινωνίας
του Δήμου μας όχι μόνο σαν γιατρός, σεμνά αφοσιωμένος - αλλά πιο
σεμνά και σαν Δήμαρχος.

Να πούμε : ευχαριστούμε; Δε φτάνει ό,τι και αν πούμε. Μερικές πράξεις
ξεπερνάν την ικανότητα των λέξεων να τις αποδώσουν.

Αλλά και ο μεγάλος δωρητής συμπατριώτης μας, ο αείμνηστος ευπατρίδης
και αυτός Δαμιανός Δούμας σαν να ήρθε να συμπληρώσει την πρώτη δωρεά
και να μας ξαφνιάσει θετικά με την κληροδότηση στο Δήμο ενός πολύ
μεγάλου χρηματικού ποσού και σαν από μηχανής Θεός να συντελέσει στην
ολοκλήρωση του οράματος του Μιχάλη του Ζάχου και να απολαμβάνουμε
σήμερα τη συνεισφορά των δύο αυτών Αργιτών μεγάλων ευεργετών, που
στέκουν φωτεινό σημείο για όλους μας, γιατί η τοπική μας κοινωνία
δυστυχώς δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιου είδους μεγαλόψυχες ενέργειες.

Το ευχαριστώ λοιπόν, δεν είναι τίποτε. Δέος μας καταλαμβάνει όταν
αναλογιστούμε τη σημασία αυτής της πράξης και παράλληλα ελπίδα μας
διακατέχει, με τη σκέψη πως αυτή τους η προσφορά, ίσως γίνει αρχή για
συνεχιστές με παρόμοιες πράξεις που τιμούν τον άνθρωπο και δίνουν
ιδιαίτερη αξία σε ανθρωπιστικές αξίες. Γιατί αυτοί γίνανε πρότυπα για
τους επόμενους αφού η τοπική μας κοινωνία ήταν φτωχή - μέχρι σήμερα -
σε χρήματα και ίσως σε διάθεση και δε γνώριζε από τέτοιου είδους
ευεργεσίες και προσφορές.

Αλλά πώς να αγνοήσουμε και την πολύτιμη προσφορά του αδελφού του
αειμνήστου Δαμιανού Δούμα, του Βασίλη Δούμα που με την εργατικότητά
του, τους υψηλούς του στόχους διαχειρίστηκε και δρομολόγησε με τον
καλύτερο τρόπο τη δωρεά και πέτυχε να τη συνδυάσει και να την
επενδύσει με τον καλύτερο τρόπο σ'ένα έργο που τελικά χρειάζονταν μια
τριανδρία για να θεμελιωθεί και να τελειοποιηθεί. Τους ευχαριστούμε
από καρδιάς όλους.

Αυτό που πέτυχαν σήμερα οι προαναφερθέντες ευεργέτες δεν είναι ένα
απλό, μικρό έργο. Είναι το μεγαλείο της ψυχής τους, η κατάθεση της
κουλτούρας τους, η ιδιαιτερότητά τους. Την αγάπη τους για τον τόπο,
τους συμπολίτες τους, τον πολιτισμό, τις τέχνες, την ευαισθησία τους
για τον ανθρώπινο παράγοντα, όλα αυτά παραλαμβάνουμε απ' τους δωρητές
και τα εγκαινιάζουμε σήμερα. Εγκαινιάζουμε όχι απλά ένα κτίριο, αλλά
τη μεγαλοσύνη των ανδρών αυτών, που όχι μόνον ωφέλησαν την τοπική μας
κοινωνία, αλλά στέκονται ανάμεσά μας σαν φάροι και μας οδηγούν στο
δρόμο της αλληλεγγύης και της ουσιαστικής έμπρακτης έννοιας για τους
συμπατριώτες τους.

Παραλαμβάνοντας αυτό το κληροδότημα, δίνουμε έμπρακτα στους νέους
συμπολίτες μας την ευκαιρία να διαπιστώσουν πως στη σημερινή εποχή που
νομίζουμε πως κυρίαρχος όλων είναι το χρήμα και το ατομικό συμφέρον,
το βόλεμα και η κατάχρηση, σήμερα λοιπόν, να που υπάρχουν και φωτεινά
παραδείγματα που κάνουν την εξαίρεση στον κανόνα και μας γεμίζουν
ελπίδες πως από αυτόν τον λαό που όλοι κατηγορούν πως καταχράται,
υπεξαιρεί, κερδοσκοπεί, υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν αξίες και μας
γεμίζουν ελπίδα πως τίποτε δε χάθηκε.

Το μέγεθος αυτών των ανδρών - των μεγάλων ιατρών δωρητών - δε χάθηκε
με το θάνατο αλλά αναδεικνύεται και διογκώνεται, αυξάνεται και μας
οδηγεί σαν ουράνιο σώμα φωτεινό στο θαυμασμό και στη συνέχεια, γιατί
όχι, και στη μίμηση και εκτιμούμε τη διττή σημασία της δωρεάς τους.
Από τη μία μας ευεργετούν και παράλληλα γίνονται πρότυπα για μας με
μια ευμεγέθη πράξη που οι δημότες μας λίγο τη γνώριζαν.

Πρέπει όμως να σταματήσω εδώ. Τα λόγια μπορεί και να σκοτώσουν τέτοιες
πράξεις απίστευτης μεγαλοσύνης. Ταπεινά εκ μέρους όλων των κατοίκων,
συνδημοτών μου που θα ωφεληθούν στο μέλλον υποκλίνομαι και ευχαριστώ.

Ακόμη, σαν εκπρόσωπος των ευεργετουμένων πολιτών της μικρής μας
κοινωνίας έχω χρέος - και είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για να
εκφράσω έμπρακτα την ευγνωμοσύνη μας - να ζητήσω από το Δημοτικό
Συμβούλιο τη μετονομασία δύο οδών σε οδό Μιχαήλ Ζάχου, ιατρού - γιατί
άλλωστε μόνο αυτή την ιδιότητα λάτρευε - και Δαμιανού Δούμα ιατρού.

Πιστεύω ακράδαντα πως οι ευεργέτες μας δεν έχουν ανάγκη αυτής μας της
κίνησης. Το 'χουμε όμως ανάγκη εμείς, για να μην είμαστε αγνώμονες,
για να εκτιμούμε τη διαφορά για να διδασκόμαστε καθημερινά και να μη
ξεχνάμε. Προπαντός να μη ξεχνάμε!