Τον Απρίλιο είχαμε Άνοιξη και τον Σεπτέμβριο είχαμε πραγματικό φθινόπωρο.
Ενώ τώρα φαίνεται σαν να έχουν μετακινηθεί οι ημερομηνίες των αλλαγών των εποχών. Ο Απρίλιος είναι κατά κανόνα αρκετά ψυχρός και ο Σεπτέμβριος πολύ ζεστός.
Τον Μάρτιο έρχονταν... τα χελιδόνια και βγάζαμε και πετούσαμε τον «μάρτη».
Ο Απρίλιος ήταν χλιαρός, ανθίζαν τα δένδρα, ζευγάρωναν τα πουλιά και στη λίμνη με τα πολλά καλάμια στου Χασά - κατή, που τα έφαγαν τώρα οι επιχωματώσεις, τα γήπεδα και οι δρόμοι. Στα καλάμια οι βάτραχοι, ακολουθώντας τους κανόνες της φύσης ερωτεύονταν και διαλαλούσαν τον έρωτά τους, με το βρεκεκέξ- κουάξ κουά. Αυτές τις φωνές των βατράχων τις έχω συνδέσει στο υποσυνείδητό μου με τον ερχομό της Άνοιξης. Στην Καστοριά τον ερχομό της Άνοιξης τον ανήγγειλαν οι φωνές των βατράχων και όχι τα κελαηδήματα των αηδονιών, όπως τα τραγουδούν οι ποιητές.
Δέκα με δέκα πέντε μέρες πριν από το Πάσχα οι γονείς μας αγόραζαν ένα αρνάκι του γάλακτος, με βαμμένη κόκκινη την πλάτη στο οποίο περνούσαμε και ένα κουδουνάκι στο λαιμό του. Αν το Πάσχα ήταν λίγο αργά, μετά τις 20 Απριλίου, αναλαμβάναμε τα παιδιά να το ταΐσουμε και να το βοσκήσουμε.
Στο διάστημα αυτό παρατούσαμε κάθε άλλη παικτική απασχόληση και αφοσιωνόμασταν στην περιποίηση της «μπέτσκας».
Ήταν για μας ιδιαίτερη χαρά να το παίρνουμε το απόγευμα και να το πηγαίνουμε για να βοσκήσει.
Ο Απρίλιος, την εποχή εκείνη ήταν πραγματικά ανοιξιάτικος μήνας και το χορτάρι ήταν μπόλικο στους μπαξέδες και στα βυζαντινά κάστρα. Συνήθως όμως τα αρνάκια ήταν ακόμη αμάθευτα στο να τρέφονται με χόρτο. Τα δίναμε γάλα με το μπιμπερό και κατά κανόνα δεν τρέφονταν καλά και αδυνάτιζαν.
Μέχρι να τα σφάξουμε μια-δυο μέρες πριν το Πάσχα, αδυνάτιζαν.
Από την άλλη μεριά δημιουργούνταν ένας δεσμός με τις «μπέτσκες» που στο τέλος ζητούσαμε από τους γονείς μας να μην τις σφάξουμε. Ακολουθούσαν κλάματα και παρακάλια. Λυπόμασταν αυτά τα αθώα ζωάκια, με εκείνο το αγαθό και απονήρευτο βλέμμα να τα οδηγήσουμε στη σφαγή. Μάλιστα αν ήταν και κάπως μεγαλούτσικα μας μάθαιναν και μας ακολουθούσαν στο δρόμο, αν κρατούσαμε στα χέρια ένα πράσινο κλαδί και είχαν απογαλακτισθεί νωρίτερα.
Οι δεσμοί που δημιουργούνταν και τα κλάματά μας για να μην τα σφάξουμε είχαν σαν αποτέλεσμα να πάψουν οι γονείς μας να μας αγοράζουν ζωντανά αρνάκια.
Μηνάς Κ. Παπακυρίλλου
Εφημερίδα Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υπενθυμίζουμε ότι δεν δημοσιεύουμε ακραία σχόλια υβριστικού ή προσβλητικού περιεχομένου. Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να γράφουν τα σχόλια τους σε Ελληνικά και οχι σε greeklish.