Η κ. Δούκα, έδωσε μια συγκλονιστική ερμηνεία, εναλλάσσοντας τα συναισθήματά της επί σκηνής. Η ηθοποιός αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στη... χαρά και τη λύπη, την αγωνία και την ευτυχία. Κορυφαία σκηνή του έργου, ήταν όταν η ηθοποιός, έμαθε τα δυσάρεστα νέα για το αγέννητο παιδί της. Εκδήλωσε τον πόνο της μάνας τόσο ρεαλιστικά και τόσο δυνατά που όσοι θεατές δεν δάκρυσαν, έμειναν άφωνοι με την ερμηνεία της.
Μετά το τέλος της παράστασης, τόσο η κ. Ζέτα Δούκα, όσο και ο σκηνοθέτης Μάνος Πετούσης, ευχαρίστησαν τους θεατές που σεβάστηκαν τις “οδηγίες” που δίνονται πριν από κάθε παράσταση, δηλαδή να μην τραβηχτούν φωτογραφίες, αλλά και να είναι κλειστά τα κινητά. Μάλιστα ο κ. Πετούσης σχολίασε «Πρώτη φορά, δεν ακούστηκε κινητό κατά τη διάρκεια της παράστασης».
Έπειτα η ηθοποιός, μίλησε και φωτογραφήθηκε με τους θαυμαστές της και όταν τελείωσε μίλησε στους “Ορίζοντες”.
Κυρία Δούκα, θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια, για το τι είδαμε πριν από λίγο επί σκηνής…
«Αυτό θα το αφήσω να το πείτε εσείς. Νομίζω ως θεατής, πως μπορείτε να το κρίνεται καλύτερα. Είναι πολύ μεγάλη ευτυχία να δίνω συνέντευξη σε έναν άνθρωπο, αφού έχει δει την παράσταση, καθώς πολύ συνάδελφοί σας, λόγω έλλειψης χρόνου ή άλλων παραγόντων και χωρίς να το κρίνω αυτό, δεν παρακολουθούν τις παραστάσεις των ανθρώπων των οποίων παίρνουν συνέντευξη. Νομίζω, πως είναι μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία, να μιλήσετε εσείς ως ένας άνθρωπος που μόλις έχει δει την παράσταση και να πείτε τι αποκομίσατε από την αυτήν».
Πόσο δύσκολο είναι να εκφράσετε επί σκηνής τα συναισθήματα μιας άλλης γυναίκας, στης οποίας τη θέση δεν έχετε βρεθεί ποτέ;
«Αυτό ήταν και η μεγαλύτερή μου απορία. Όταν ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο κ. Μάνος Πετούσης, μου είπε ότι έχει ένα πάρα πολύ ωραίο κείμενο, βασισμένο στο βιβλίο της Οριάνας Φαλάτσι “Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ” , το οποίο είχα διαβάσει κατά το παρελθόν, όταν λοιπόν το διάβασα το μονόλογο συγκλονίστηκα και του είπα ότι θέλω να το κάνω. Ωστόσο είπα στο σκηνοθέτη, ότι εγώ δεν έχω υπάρξει ποτέ έγκυος, ούτε έχω κάνει ποτέ έκτρωση, ούτε έχω αποβάλλει. Τότε ο κ. Πετούσης μου είπε “Νομίζω ότι θα το αποδόσεις καλύτερα, γιατί δεν θα έχει ούτε μια δόση μελό”. Αυτή ήταν δική του άποψη και πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο δικαιώθηκε. Βέβαια, δεν ξέρω πώς θα ήταν αν είχα μείνει ποτέ έγκυος, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τη σύγκριση. Το έργο που μόλις είδατε, δεν είναι ένα έργο που αφορά αποκλειστικά και μόνο, μια γυναίκα που πρόκειται να γίνει μάνα και τι της βγάζει η εγκυμοσύνη. Η εγκυμοσύνη είναι η αφορμή για να μιλήσει με τον εαυτό της και να επικοινωνήσει με τους άλλους, για όλα όσα την απασχολούν στον κόσμο. Αυτό νομίζω, είναι και το πιο σπουδαίο μήνυμα αυτού του βιβλίου, το οποίο προβάλλει μέσα από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προέρχονται από την εγκυμοσύνη. Μιλάει για πολύ σημαντικές έννοιες, ιδανικά και αξίες, που όλοι γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή, αλλά λίγο έχουμε καθίσει να σκεφτούμε τι πραγματικά σημαίνουν».
Στη σκηνή είστε μόνη σας. Σας τρομάζει το γεγονός, ότι κατά κάποιο τρόπο, έχετε όλη την ευθύνη πάνω σας;
«Όχι, εξαρχής δεν με τρόμαξε καθόλου αυτό και συνεχίζει να μην με τρομάζει. Ίσως αυτό οφείλεται και στο ίδιο το έργο. Δηλαδή, όταν είμαι πάνω στη σκηνή, νιώθω ότι εκείνη τη στιγμή λέω τόσο σημαντικά πράγματα στον κόσμο, που το παίρνω προσωπικά, προκειμένου να δώσω στους θεατές να καταλάβουν τι ακριβώς θέλει να πει η Οριάνα Φάλατσι, μέσα από τα δικά μου χείλη. Ο μονόλογος, επειδή με ρωτάνε πολλοί επ’ αυτού, είναι ένα ιδιαίτερο θεατρικό είδος. Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης, καθώς και πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να προσέξεις. Είναι ένα θεατρικό είδος με τις δικές του ευκολίες και δυσκολίες».
Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν;
«Τη Δευτέρα (σ.σ. 23 Απριλίου) ολοκληρώνεται η περιοδεία, με τελευταίο μας σταθμό την Κέρκυρα. Ξεκινήσαμε με το θέατρο “Αυλαία” και επί ένα μήνα δίναμε παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα, τόσο από δική μου επιθυμία όσο και του σκηνοθέτη -και ευτυχώς που τη δέχτηκε ο παραγωγός- μαζί με μια ομάδα ανθρώπων που είναι οι επικεφαλείς της περιοδείας, ταξιδέψαμε σε έντεκα πόλεις. Δεν θέλαμε να εγκαταστήσουμε το έργο στην Αθήνα. Στην Αθήνα θα είμαστε από του χρόνου σε ένα κεντρικό θέατρο της πόλης, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σας πω, ότι είναι η παγκόσμια πρώτη του έργου. Είναι η πρώτη θεατρική μεταφορά του βιβλίου και είμαι πάρα πολύ τυχερή και πολύ ευγνώμων που δέχθηκε αυτό το έργο να το παίξω εγώ, γιατί τα έργα διαλέγουν τους ανθρώπους που θα τα υποδυθούν και είναι αυτά που διαλέγουν τον κόσμο που θα καταπιαστεί μαζί τους».
Από όσες παραστάσεις έχετε συμμετάσχει, ποια είναι αυτή που σας άφησε την καλύτερη γεύση;
«Η κάθε παράσταση είναι πολύ διαφορετική. Έχω κάνει στη ζωή μου περίπου είκοσι παραστάσεις. Είναι σαν έχω είκοσι παιδιά, τα οποία τα γέννησα, τα μεγάλωσα και τα άφησαν να φύγουν. Το κάθε από τα “παιδιά” μου, έχει τις χάρες του».
Υπάρχει κάποιος ρόλος που δεν θα δεχόσασταν να ερμηνεύσετε; Τι θα ήταν αυτό που θα σας απέτρεπε να υποδυθείτε ένα ρόλο;
«Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που θα μπορούσε να με αποτρέψει από το να υποδυθώ ένα ρόλο. Για να αναλάβω ένα ρόλο, μου αρκεί να έχει αρχή, μέση και τέλος, να είναι καλά δομημένος, να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και συνεργάτες προκειμένου να αποδοθεί σωστά».
Μπορούμε να πούμε ότι είστε ηθοποιός και στην προσωπική σας ζωή; Μπορείτε να παραπλανήσετε ή να ξεγελάσετε κάποιον χρησιμοποιώντας το υποκριτικό σας ταλέντο;
«Εδώ λοιπόν έρχεται το μεγάλο θέμα… Είναι η παραπλάνηση του κόσμου, για το τι σημαίνει ηθοποιός. Εγώ, θεωρώ, ότι ηθοποιός είναι ένας πάρα πολύ ειλικρινής άνθρωπος, ο οποίος επικοινωνεί αλήθειες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπορεί να χρησιμοποιεί κάποια τεχνάσματα, προκειμένου αυτή η αλήθεια να μην γίνει βαρετή στον κόσμο. Αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν είναι ψεύτης και υποκριτής. Άλλο η υποκριτική τέχνη, άλλο η τέχνη του υποκριτή. Κατά τη γνώμη μου, εμείς οι ηθοποιοί, για να μπορούμε να είμαστε καλοί ηθοποιοί, πρέπει να είμαστε πάνω απ’ όλα ειλικρινείς άνθρωποι. Άρα στη ζωή μου δεν υποκρίνομαι, δεν παίζω τον ηθοποιό που υποκρίνεται. Πριν γίνω ηθοποιός, έλεγα περισσότερα ψέματα πάνω σε κάποιες καταστάσεις, από τις οποίες ήθελα να ελιχθώ, ίσως με όχι τόσο ειλικρινή τρόπο. Η ενασχόλησή μου με το θέατρο, αλλά και γενικώς με την ιδιότητά μου, σαν ηθοποιός νομίζω ότι έχω μπορέσει και έχω βρει περισσότερη αλήθεια μέσα μου».
Αν γράψουν ένα ανυπόστατο ή παρατραβηγμένο κουτσομπολιό για εσάς, θα υπερασπιστείτε τον εαυτό σας ή θα το προσπεράσετε;
«Είμαι από τους ανθρώπους, που δεν έχουν γράψει ανυπόστατα πράγματα. Δεν έχει γραφτεί κάτι το οποίο θα με θυμώσει, θα με εξοργίσει ή θα με στενοχωρήσει. Ούτε πάνω στη δουλειά μου είχα κάποια κακόβουλη ή κακοπροαίρετη κριτική, η οποία θα μπορούσε να με στενοχωρήσει. Την προσωπική μου ζωή τη διαφυλάττω και δεν μπορώ να πω, πως κάποιος ασχολήθηκε μαζί μου. Νομίζω, ότι όσο πιο πολύ ασχολείσαι, τόσο πιο πολύ μεγεθύνεται το πρόβλημα, ενώ αν το προσπεράσεις και το αφήσεις, σε αφήνει και αυτό. Ζούμε σε μια χώρα, που οι άνθρωποι έχουν μνήμη χρυσόψαρου για τα σημαντικά πράγματα, πόσο μάλλον για τα ασήμαντα».
Πιστεύετε ότι δίνονται ευκαιρίες στα νέα παιδιά να αποδείξουν το ταλέντο τους ή τα πάντα είναι θέμα γνωριμιών;
Νομίζω, ότι η επιτυχία είναι η στιγμή που η προετοιμασία, συναντάει την καλή ευκαιρία. Η καλή προετοιμασία ενέχει μέσα της και τη θέληση. Δηλαδή πόσο πολύ θέλεις να κάνεις κάτι. Όταν κάτι το πιστεύεις και έχεις όραμα, δεν σε σταματάει τίποτα. Από κει και πέρα σαφώς και πρέπει να κυνηγήσεις το όραμά σου και είναι και αυτό μέσα στα πλαίσια του θέλω. Η καλή ευκαιρία θα έρθει στους ανθρώπους που την κυνηγούν. Αλλά δεν είναι οι δημοσιές σχέσεις, που το καθορίζουν αυτό, καθώς είναι ένα υπερεκτιμημένο αγαθό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υπέροχες δημόσιες σχέσεις και δεν κάνουν τίποτα, γιατί δεν το θέλουν πραγματικά ή δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα και υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν εξαιρετικά και δεν γνωρίζουν σχεδόν κανέναν.
Πολλοί συνάδελφοί σας, έχουν στραφεί στην πολιτική. Εσάς, αν σας γινόταν πρόταση, με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί τώρα, θα ακολουθούσατε κάποιο κόμμα;
«Όχι, όχι, όχι. Γιατί η σύγχρονη πολιτική σκηνή με αφήνει παγερά αδιάφορη και με εξοργίζει. Δεν κρίνω καμία θέση, καμία απόφαση, κανενός συναδέλφου μου ή μη, να ασχοληθεί με την πολιτική. Νομίζω ότι είναι σαν να ασχολείσαι με κάτι παλιό, κάτι το τελειωμένο. Σαφώς και πρέπει να είμαστε πολιτικοποιημένοι, να έχουμε πολιτική θέση. Είμαστε άνθρωποι που ζούμε, που εργαζόμαστε, που αναπνέουμε σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτή την πατρίδα. Πρέπει να παίρνουμε θέσεις στα σημαντικά, αλλά θεωρώ, ότι αν δεν αλλάξει κάτι, δεν μπορεί πραγματικά η πολιτική να αποδείξει το μεγαλείο της. Γιατί είναι από τα σημαντικότερα πράγματα να ασχολείται κάποιος με την πολιτική, απλώς ο τρόπος με τον οποίο ασκείται είναι τελείως λάθος. Και θα είμαι από τους πρώτους ανθρώπους που αν μυριστώ την αλλαγή ή τον άνθρωπο, ο οποίος θα εμπνεύσει πραγματικά και θα εννοεί την αλλαγή , θα ταχθώ υπέρ του».
Χρύσα Κοσμίδου
orizontespress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υπενθυμίζουμε ότι δεν δημοσιεύουμε ακραία σχόλια υβριστικού ή προσβλητικού περιεχομένου. Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να γράφουν τα σχόλια τους σε Ελληνικά και οχι σε greeklish.