Οι σημαντικότερες ταινίες που δεν υπήρξαν ποτέ

Το σινεμά δεν θα μπορούσε να μιλήσει καλύτερα, παρά για το ίδιο το σινεμά.
Πολλές φορές ασχολείται με τον εαυτό του για να μας δείξει τον μικρόκοσμο των παρασκηνίων, πίσω από της κάμερες. Σε αυτές λοιπόν τις ταινίες παρακολουθούμε...
τα γυρίσματα κάποιων ταινιών οι οποίες όπως είναι φυσικό δεν υπήρξαν ποτέ παρά μόνο στη μυθοπλασία της συγκεκριμένης ταινίας.

Αυτές τις ταινίες που δεν υπήρξαν ποτέ, θα τις βρούμε μόνο βλέποντας τις «μητέρες-ταινίες». Θα τις δούμε να γυρίζονται, να προβάλλεται ένα απόσπασμα ή έστω μόνο μια από μια αφίσα από τις προθήκες των αιθουσών που υποτίθεται ότι θα παιχθούν. Είναι φιλμ καταδικασμένα να υπάρχουν μέσα σε άλλα, εκτός από μία περίπτωση που τελικά έσπασε τα όρια και αυτονομήθηκε.

Ο Μπέτσκας επιλέγει τις αγαπημένες του «ταινίες μέσα σε ταινίες»:

Στο «Τραγουδώντας τη βροχή» (1952) του Τζίν Κέλι βλέπουμε τον ανταγωνισμό των στούντιο την εποχή που πρωτοεμφανίστηκε ο ήχος στις ταινίες. Όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στα γυρίσματα της πρώτης ομιλούσας παραγωγής με τίτλο «Dancing Cavalier» την οποία παρακολουθούμε έγχρωμα να γυρίζεται, αλλά στο τέλος βλέπουμε μερικά αποσπάσματα της, φυσικά ασπρόμαυρα.

Ποιος θα μπορούσε να μιλήσει καλύτερα για τα παρασκήνια και τους ανθρώπους στη διάρκεια των γυρισμάτων ενός φιλμ από τον Φρανσουά Τριφό. Αυτή ακριβώς είναι η θεματολογία της «Αμερικάνικης Νύχτας» (1973) της πιο πετυχημένης του δουλειάς που του χάρισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Εκεί παρακολουθούμε το γύρισμα του φιλμ «Je Vous Presente, Pamela».

Ένας άλλος ύμνος στους ανθρώπους της εβδόμης τέχνης είναι το «Στάντμαν – Ο επικίνδυνος δραπέτης» (1980) του Ρίτσαρντ Ρας. Όπως ακριβώς αναφέρει ο ελληνικός τίτλος, ένας δραπέτης κρύβεται σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο και ο υποχθόνιος (?) σκηνοθέτης (Πήτερ Ο’Τουλ) τον εκμεταλλεύεται για να γυρίσει άκρως επικίνδυνες σκηνές. Γυρίζουν ένα πολεμικό φιλμ στη διάρκεια του Πρώτο Παγκοσμίου Πολέμου με τίτλο «Devil's Squadron».
Δύο σεναριογράφοι πείθουν τον επιλογέα σεναρίων Τιμ Ρόμπινς το στούντιο να γυρίσει το «Habeas Corpus», ένα σκοτεινό θρίλερ με άγνωστους ηθοποιούς και χωρίς χάπι εντ. Ένα χρόνο μετά είναι έτοιμο με πρωταγωνιστές το Μπρους Γουίλις, τη Τζούλια Ρόμπερτς, τη Σούζαν Σάραντον κ.ά. Όλα αυτά στον «Παίκτη» (1992) του Ρόμπερτ Άλτμαν,

«Jack Slater IV» η νέα συνέχεια των περιπετειών του ήρωα των action movies που κάνει πρεμιέρα, όμως ο πιτσιρικάς ανυπομονεί να τη δει πρώτος και τελικά θα βρεθεί ο ίδιος μέσα στην ταινία. Ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ πρωταγωνιστεί σε διπλό ρόλο και ο Τζον Μακ Τίρναν σκηνοθετεί το «Last Action Hero» (1993)



«Οι διακοπές του κ Μπιν» (2007) είναι μια ακόμη ευκαιρία να απολαύσουμε τον Ρουά Άτκινσον στο ρόλο που τον έκανε διάσημο. Προορισμός του αφελή κυρίου Μπιν είναι οι Κάννες και χόμπι του να κινηματογραφεί τα πάντα. Μόνο που στις Κάννες γίνεται το περίφημο φεστιβάλ και εκεί κάνει πρεμιέρα η νέα ταινία του διάσημου κουλτουριάρη σκηνοθέτη Carson Clay (Γουίλιαμ Νταφόε) με τίτλο «Playback Time». Όπως είναι φυσικό μια επέμβαση για να διορθωθεί μια αδικία θα φέρει τα πάνω κάτω στην προβολή, αλλά τέλος καλό όλα καλά.

Η μεγαλύτερη διάρκεια:
Το 1977 έχουμε τη μεγαλύτερη ταινία μέσα σε ταινία διάρκειας μισής ώρας. Τη βρίσκουμε στο απολαυστικό δεύτερο μεγάλου μήκους σπονδυλωτό φιλμ του Τζον Λάντις «The Kentucky Fried Movie» (1977) τίτλος της «A Fistful Of Yen». Ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει στα σπαγγέτι του Λεόνε, είναι όμως παρωδία των ταινιών καράτε του Μπρούς Λι και συγκεκριμένα του «Κίτρινος Πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ».

«Stab» η σειρά:
Ξεκίνησε από το «Scream 2» (1997) του Γουές Κρέιβεν και ακλούθησε τη σειρά ταινιών με την αρίθμηση να υπολείπεται κατά ένα. Το πρώτο «Stab» σκηνοθέτησε ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και δραματοποιεί τα γεγονότα του πρώτου «Scream». Η σειρά αυτών των φιλμ είναι η πιο πετυχημένη χρήση «ταινίας μέσα σε ταινία». Γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, έχει πολλούς φαν, έχει αναπτυχθεί παραφιλολογία γύρω τους και στο youtube κυκλοφορούν παραλλαγές και παρωδίες.

Το ρεκόρ:
Το ρεκόρ κατέχει ο σκηνοθέτης Βίκτορ Ταράντσκι που τον υποδύεται ο Αλ Πατσίνο στο «S1m0ne» (2002) του Άντριου Νίκολ. Με πρωταγωνίστρια την ομώνυμη εικονική ηθοποιό του, έφτιαξε τρεις ταινίες, μεγάλου μήκους: «I Am Pig», «Sunrise Sunset», και «Eternity Forever».







Τελικά βγήκε εκτός:
Η ταινία που τα κατάφερε και βγήκε έξω από την ταινία είναι το «Nation's Pride». Ο Κουεντίν Ταραντίνο χρειάστηκε λίγα πλάνα από αυτό το προπαγανδιστικό ναζιστικό φιλμάκι για το «Άδωξοι Μπάσταρδη» (2009), παρακάλεσε ωστόσο το φίλο του Έλι Ροθ να γυρίσει ολοκληρωμένη τη μικρού μήκους ταινία για να συμπεριληφθεί στα EXTRAS του DVD, όπως και έγινε..

Μπέτσκας