Στα όρια της παράκρουσης

γραφει ο Χρήστος Κοσμάς

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, γνωρίζετε ήδη αν ψηφίστηκε ή όχι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Σήμερα που γράφονται, ακόμη δεν είναι γνωστό. Όπως άγνωστη είναι και η τύχη της χώρας. Το μέλλον όλων μας. Θα περάσουν τα νέα μέτρα ή όχι; Θα χρεοκοπήσουμε ή θα την αποφύγουμε ξανά; Θα χάσουμε μέρος του μισθού και της σύνταξης ή θα τα χάσουμε όλα; Να σηκώσω τα χρήματα από...την τράπεζα; Πόσο θα αυξηθούν οι φόροι, τα τέλη, οι εισφορές; Θα βγάλουμε τον επόμενο χειμώνα;

Σκέψεις, απορίες, έγνοιες, προβλήματα, άγχος που λίγο ή πολύ έχουν κυριεύσει την καθημερινότητα μας. Από πέρυσι που μπήκαμε σε αυτό το σκοτεινό και μεγάλο τούνελ, η άκρη του οποίου ακόμη δεν αχνοφαίνεται. Ένας και πλέον χρόνος που από την εικονική και δανεική ευημερία, προσγειωθήκαμε απότομα στην ωμή και σκληρή πραγματικότητα. Χωρίς ο πάτος να έχει τέλος, αφού ακόμη πέφτουμε. Μαζί με τους μισθούς, τις συντάξεις, την απασχόληση, την ύφεση, την αισιοδοξία.

Όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση επιδεινώνεται. Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν αποκαλυπτική. Τα νέα μέτρα αποτελούν τη χαριστική βολή σε έναν λαό που νιώθει οργισμένος, απογοητευμένος, κουρασμένος, απηυδισμένος, αγανακτισμένος. Αισθήματα που εκδηλώνει με ποικίλους τρόπους. Από τη συγκέντρωση στην πλατεία και τη συμμετοχή στις απεργίες, μέχρι την αποστροφή της πολιτικής και την άσκηση κριτικής διαμέσου διάφορων καναλιών (μέσα μαζικής ενημέρωσης, blogs, παρέες). Ακόμη και με την αποχή και την αδιαφορία.

Το κλίμα αυτό επιτείνουν οι χειρισμοί και οι τοποθετήσεις πολιτικών ταγών του τόπου. Αντί να υπηρετούν και να ενισχύουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα που έχει ανάγκη η χώρα, η εθνική οικονομία και ο Ελληνικός λαός, αυτοί πράττουν τα ακριβώς αντίθετα. Η δράση, οι αποφάσεις και οι δηλώσεις τους προκαλούν αβεβαιότητα, σύγχυση, νευρικότητα, απόγνωση. Ότι δηλαδή πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία την κρίσιμη αυτή συγκυρία.

Τα παραδείγματα ουκ ολίγα. Αρκούμαστε μόνο στις τελευταίες ημέρες. Ο Πρωθυπουργός παραιτείται στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετά από 4 ώρες ανακαλεί. Τη μία στιγμή δημιουργείται κυβέρνηση εθνικής ενότητας – σωτηρίας και την άλλη οι αγεφύρωτες αντιθέσεις μεταξύ των κομμάτων αίφνης επανέρχονται δριμύτερες. Για κάποιες ώρες βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα Αποστασία και αργότερα οι αποστάτες γίνονται Αντιπρόεδροι και Υπουργοί της κυβέρνησης. Ενώ ο άλλος Αντιπρόεδρος μιλάει στο εξωτερικό για τανκς και επιβολή της τάξης από το στρατό!

Αντίστοιχες περιπτώσεις και στον οικονομικό τομέα. Το χιλιοειπωμένο «δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα» αναιρείται από τους ίδιους λίγο αργότερα. Και δεν φθάνει μόνο αυτό, αλλά τα καινούργια βάρη είναι πάντα πιο δυσβάσταχτα από τα προηγούμενα. Ασχέτως των προγενέστερων εξαγγελιών. Όπως αυτές για δίκαιη κατανομή των βαρών και το πρώτο μέτρο που επιβάλλεται είναι η μείωση του αφορολόγητου που πλήττει πρωτίστως τους ασθενέστερους. Όπως για τη φιλική προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις αναπτυξιακή πολιτική που ανατρέπεται από τα νέα χαράτσια στους ελεύθερους επαγγελματίες. Σαν τα ήξεις αφήξεις για τις αποδείξεις. Καθημερινά παραδείγματα που έχουν φέρει έναν ολόκληρο λαό στα όρια της παράκρουσης.

Δημοσιεύτηκε χθές στο xrkosmas.blogspot.com