Ήταν κάποτε τα πολύ παλιά τα χρόνια σε έναν τόπο μακρινό, ένας βασιλέας λεπτός και φαλακρός. Είχε και έναν αντιβασιλέα δίπλα του, που ήταν χοντρός και φαλακρός. Όταν τους έβλεπε ο κόσμος γελούσε αλλά τους άφηνε να κυβερνάνε γιατί πέρναγαν καλά. Αυτοί από την κακία τους που ήταν έτσι, ψάχνανε τρόπο πως θα αλλάξουν τον λαό για να μην γελάει και ούτε που σκέφτονταν να αλλάξουν αυτοί. Φώναξαν λοιπόν μία κακιά μάγισσα που γύριζε σ’ όλα τα βασίλεια κι έδινε συμβουλές, να τους δώσει και αυτούς.
-Να αλλάξετε τα μέτρα από τα ρούχα τους, να δούμε αν θα γελάνε, είπε η μάγισσα.
Στείλανε τότε για τελάλη τον πεταλωτή από το σταύλο, να πει του κόσμου τα μαντάτα.
-Ακούσατε, ακούσατε, νέα μέτρα, νέα μέτρα. Αυτοί που είναι χοντροί θα φοράνε ρούχα για λεπτούς και αυτοί που είναι λεπτοί θα φοράνε ρούχα για χοντρούς.
Στο βασίλειο όμως, οι πιο πολλοί ζούσαν καλά και ήταν λιγάκι χοντροί. Έτσι τα ρούχα τους στένεψαν και άρχισαν να ζορίζονται. Μοναχά κάποιοι λίγοι που ήταν λεπτοί, βάλανε ρούχα για χοντρούς και όλο τους γλιστρούσαν και τους έβγαιναν μέχρι που απόμειναν ξεβράκωτοι. Πήγαν το λοιπόν έξω από το παλάτι και άρχισαν να φωνάζουν για τα νέα μέτρα. Μόλις όμως βγήκε έξω ο βασιλιάς και ο αντιβασιλέας του, ξέχασε ο λαός τα βάσανα του κι άρχισε να γελάει, έτσι αστείοι που ήταν. Από την πολύ τους κακία τότε επρασίνισαν και οι δυo και ντρέπονταν να βγουν απ’ το παλάτι. Μόνο φωνάξανε τη μάγισσα να τους δώσει άλλη συμβουλή.
-Να αλλάξετε τα μέτρα από τα παπούτσα τους κι άμα μπορούν ας γελάνε μετά.
Έτσι κι έκαναν, στείλανε πάλι τον πεταλωτή τους, να πει του λαού πως άλλαξαν τα μέτρα από τα παπούτσα.
-Ακούσατε, ακούσατε, νέα μέτρα στα παπούτσα. Όσοι φορούν μεγάλα θα φορέσουνε μικρά κι όσοι φορούν μικρά θα βάλουνε μεγάλα.
Στένεψαν τότε τα παπούτσα στους πολλούς, που τα φόραγαν μεγάλα και για να μην πονάνε αρχίσανε να τρέχουν και να μην φτάνουν μήπως και τα συνηθίσουν. Κάποιοι λίγοι λεπτοί πάλι, που φορούσανε μικρά, φόρεσαν μεγάλα και όλο τους βγαίναν, μέχρι που απόμειναν ξυπόλυτοι. Ξεβράκωτοι και ξυπόλυτοι. Μαζεύτηκαν λοιπόν ξανά όλοι μαζί έξω από το παλάτι και αρχίνισαν να φωνάζουν να αλλάξουν τα μέτρα. Μόλις όμως βγήκε ο βασιλιάς και ο αντιβασιλέας του έξω και τους είδαν πράσινους, γέλασαν πάλι με την καρδιά τους, ξέχασαν τον πόνο τους και γύρισαν στα σπίτια τους. Τότε ο βασιλέας θύμωσε πιο πολύ και έβγαλε μια ουρά κόκκινη. Θύμωσε και ο αντιβασιλέας και έβγαλε δύο μπλε κέρατα.
-Άμα μας δούνε τώρα θα γελάνε πιο πολύ, σκέφτηκαν.
Αρρώστησαν τότε πολύ και πέσαν να πεθάνουν. Το ‘μαθε ο κόσμος, τους λυπήθηκε και έστειλε διάφορα καλούδια να φάνε, να πιούν, να δυναμώσουν, να μη τους χάσουν. Μα τα καλούδια ήταν τόσο πολλά, που φάγανε και ήπιανε και δώσανε και στα σκυλιά τους, για να μη λένε ότι τα φάγαν μόνοι τους. Η κακία τους όμως δεν πέρασε και μόλις δυναμώσανε φώναξαν πάλι τη μάγισσα για να τους δώσει άλλη καλύτερη συμβουλή.
-Να αλλάξετε τα μέτρα από το ζωνάρι και δε θα ξαναγελάσουν, είπε η μάγισσα κι έφυγε.
Βγήκε λοιπόν ξανά ο πεταλωτής τελάλης κι άρχισε να φωνάζει:
-Ακούσατε, ακούσατε κόσμε τα νέα μέτρα. Όλοι θα μικρύνουν το ζωνάρι τους δυό παλάμες και οι χοντροί και οι λεπτοί.
Έσφιξε λοιπόν ο κόσμος το ζωνάρι κι άλλοι ήταν με στενά τα ρούχα, μικρά τα παπούτσα και σφιχτό το ζωνάρι, άλλοι ξεβράκωτοι, ξυπόλυτοι, με ένα σφιχτό ζωνάρι στη μέση. Δεν άντεξε έτσι πολύ ο λαός και πάλι πήγε έξω από το παλάτι και φώναζε δυνατά να αλλάξουνε τα μέτρα. Ο βασιλέας όμως και ο αντιβασιλέας του δεν ήταν εκεί, είχανε πάει ταξίδι μακρινό και ότι γύριζαν. Άμα τους είδε ο κόσμος πράσινους, χοντρούς, λιγνούς, με φαλάκρα, κόκκινη ουρά και μπλε κέρατα, τρόμαξε. Τους πέρασε για διαόλους. Έβγαλαν τότε όλοι τα ζωνάρια και τα παπούτσα και τους πήραν στο κυνήγι. Τόσο ξύλο έφαγαν που αλλάξαν πολλά χρώματα κι άρχισαν όλοι να γελούν ξανά.
Γέλασα κι εγώ πολύ, γιατί ήμουνα εκεί,
από κάτου απ’ το ραδίκι, με ένα παρδαλό κατσίκι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υπενθυμίζουμε ότι δεν δημοσιεύουμε ακραία σχόλια υβριστικού ή προσβλητικού περιεχομένου. Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να γράφουν τα σχόλια τους σε Ελληνικά και οχι σε greeklish.