Το 1941 όταν έφυγα για τον πόλεμο χαιρέτησα τη γυναίκα μου και τη δίχρονη κόρη μου στην αγκαλιά της, και δεν ήξερα αν θα τους ξαναδώ, όμως ένιωθα πιο σίγουρος από τώρα το 2011 που λέω καληνύχτα και δεν ξέρω αν...θα πω Καλημέρα...
Εύχομαι το πρωί να δω και πάλι τις καλημέρες σας. Κάθε βράδυ θα ζητώ συγνώμη σε όσους δεν απάντησα προσωπικά.
Καληνύχτα!
Και μερικά μυνήματα ακόμη, μετά την προβολή του ως γηραιότερος χρήστης
του Facebook:
Σήμερα στο δρόμο, καθώς έκανα βόλτα μου μιλούσαν και μου φιλούσαν το
χέρι. Ο οδηγός του λεωφορείου μου έστειλε λουλούδια από τη κόρη του.
Ευχαριστώ όλους, να έχετε την ευχή μου!!
Καλημέρα με πολύ αγάπη!!!! Το πρόγραμμα παραμένει το ίδιο. Θα ντυθώ
καλά γιατί έχει κρύο και η κόρη μου φωνάζει και θα πάω στο καφενείο.
Το απόγευμα που θα μαζευτούν πάλι οι βοηθοί μου, θα τα πούμε
πάλι.........
Πριν λίγο μου διάβασαν, ένα μήνυμα που μου έστειλε κάποιος από τους
νέους φίλους μου. Είμαι ακόμα δακρυσμένος. Νιώθω πως ότι και να
απαντήσω θα είναι λίγο μπροστά στα λόγια του. Είναι υποχρέωση μου να
το μοιραστώ μαζί σας όχι για αυτά που γράφει για μένα, αλλά για την
αγάπη που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος που μου το έστειλε.
Χίλια ευχαριστώ, Πάντα αγάπη!!
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΑ
με συχγωρεις που παιρνω το θαρος και σου γραφω αυτο το μηνυμα. τα
λογια μου τι αξια εχουν μπροστα στα δικα σου...εδω και λιγες μερες
εγινα κι εγω φιλος σου, αφου διαβασα για σενα. καθημερινα επισκεπτομαι
το προφιλ σου, διαβαζω τα μηνυματα σου και κοιταζω τις φωτογραφιες
σου. βλεπω το φωτεινο προσωπο ενος ανθρωπου γεματου ζωη και χαρα! δε
θελω να σε πω παππου ή παππουλη, γιατι μενα εισαι παλικαρι! μακαρι να
ειχαν ολοι οι ανθρωποι τη χαρη, τη δυναμη και τη γνωση σου! θα θελα να
σου πω πως για μενα σημασια εχει να κοιμαται καποιος ηρεμα και καλα,
με τη συνειδηση του καθαρη, εστω κι αν ειναι η τελευταια του νυχτα. να
ξερεις οτι σε θελουμε ολοι μας κοντα μας γιατι μας δινεις δυναμη,
κουραγιο και χαρα! μας μοιραζεις την αγαπη και τη γνωση σου απλοχερα
και πρεπει να σου ειμαστε ολοι μας ευγνωμονες γι' αυτο! ο παππους μου
περναει το κατοφλι για τον αλλο κοσμο σιγα σιγα..ο καρκινος εχει
καταλαβει ολο του το σωμα...στεναχωριεμαι πολυ γι αυτον...εχει χασει
το φως του εδω και πολλα χρονια και λυπαμαι πολυ που δε μπορει να δει
εστω για τελευταια τους δικους του αθρωπους. με καθε λεπτο που
περναει, περναει και μια εικονα απ το μυαλο μου που περασα μαζι του,
απο τα παιδικα μου χρονια, απο τοτε που αρχισα να θυμαμαι, μεχρι και
σημερα. βασανιζεται αδικα σε αυτη την κατασταση...
δε θελω να σε κουρασω αλλο και να σε στεναχωρισω με ολα αυτα που σου
εγραψα. δε συνηθιζω να μιλαω πολυ για τετοια θεματα. απλα θεωρησα πως
εσυ θα καταλαβεις πολυ περισσοτερα απο καποιους αλλους, εστω και αν δε
γνωριζομαστε προσωπικα. να εχεις ονειρα γλυκα παλικαρι μου και να μας
κρατας παντα διπλα σου!
Σε εκτιμω αφάνταστα,
Μπέτσκας
Διαβάστε την ανάρτηση για το Λεωνίδα Πανουτσόπουλο εδώ με μια μικρή αλλαγή, οι φίλοι του είναι πλέον 3900
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υπενθυμίζουμε ότι δεν δημοσιεύουμε ακραία σχόλια υβριστικού ή προσβλητικού περιεχομένου. Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να γράφουν τα σχόλια τους σε Ελληνικά και οχι σε greeklish.