ΟΔΟΣ: Ένας «Αρλεκίνος» που προκαλεί αντιδράσεις στην Καστοριά‏

Το ότι οι καλλικράτειοι Δήμοι είναι ακόμη άγουροι, δεν είναι δικαιολογία ώστε η δημοτική αρχή, με πρώτο τον δήμαρχο κ. Εμ. Χατζησυμεωνιδη, τους αντιδημάρχους του, καθώς και όσους εκλεγμένους ψηφίζονται από την πόλη της Καστοριάς, να μοιάζουν...ανέμελοι, ή να τρέφουν αυταπάτες, σε σχέση με το ζήτημα που άρχισε να δημιουργεί
πρόβλημα στην πόλη της Καστοριάς. Και μάλιστα πρόβλημα εκεί που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Για την ΟΔΟ επείγον χρέος του νέου Δήμου, είναι να εγγυηθεί συνθήκες
παράλληλης ύπαρξης, ανοχής αλλά και ανάπτυξης με την αυτονόητη εγγύηση
της φυσιογνωμίας και της ελευθέριας έκφρασης της νέας Καστοριάς. Αλλά
ακόμη και των τάσεων που δεν υπηρετούν απαραίτητα την καταπίεση της
παράδοσης. Ένα τέτοιο περιβάλλον εγγυημένης έκφρασης και ελευθέριας,
όχι μόνο δικαιούται, αλλά υποχρεώνεται να εξασφαλίζει η δημοτική αρχή,
και μάλιστα χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις. Αυτονόητα όλα αυτά,
εύκολα και απλά;


Όμως, με αφορμή την αποδοχή της δωρεάς της διάσημης και στο εξωτερικό
ελληνίδας γλύπτριας Βασιλικής (πρόκειται για ένα από τα περίφημα
γλυπτά της με θέμα τον <<Αρλεκίνο>>), αποκαλύφθηκε οτι στο εσωτερικό του
Δήμου Καστοριάς εκδηλώνονται συμπεριφορές που θέτουν εμπόδια και
φραγμούς σε κάθε τι σύγχρονο και νεωτεριστικό. Στελέχη της δημοτικής
πλειοψηφίας (τα ονόματα τους έγιναν γνωστά, αλλά προς το παρόν προέχει
ο σχολιασμός της νοοτροπίας), κατά την συζήτηση για την αποδοχή (ή
όχι!!) της τόσο ευγενικής αυτής δωρεάς, δεν μάσησαν τα λόγια τους. Σαν
να αποδοκίμασαν τα <<δυτικότροπα>> έργα του πολιτισμού, και να
υποστήριξαν ως <<φυσική>> και αυτονόητη την ανωτερότητα του κάδρου της
(κατ' αυτούς και κατ' αλλήλους) Ανατολής, υποτιμώντας εκ προοιμίου την
καλλιτεχνική αξία του έργου.

Οριοθέτησαν λοιπόν με σαφήνεια, ακόμη και την παράδοση της πόλης, στην
δική τους αντίληψη για την παραδοσιακότητα και την αυθεντικότητα. Πάλι
καλά που αυτή την φορά έγινε δεκτή η δωρεά. Διότι αν ο Καστοριανός
παγκοσμίας φήμης και αναγνώρισης υπερμοντέρνος εικαστικός Λουκάς
Σαμαράς (που ζει και εργάζεται στην Νέα Υόρκη), αποφάσιζε ποτέ να
δωρίσει κάτι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, κάνεις δεν εγγυάται ότι οι
δημοτικοί Κέρβεροι της παράδοσης θα αποδεχόταν για την Καστοριά ένα
έργο του. Και πολύ περισσότερο, αν για κάποιο λόγο, κάποιος αποφάσιζε
να δωρίσει σ' αυτή την πόλη έργο του <<δυτικότροπου>> Πικάσο, ίσως να
αντιμετώπιζε την υπεροψία, της καθ' ημάς βαθιάς Ανατολής.

Για να πείσουν τους υπόλοιπους συμβούλους ότι, τα πράγματα είναι έτσι,
όπως οι ίδιοι τα εννοούν, έκαναν αναφορές σε ιστορικές αναμνήσεις για
περασμένα θρυλούμενα μεγαλεία (όχι της Καστοριάς φυσικά, τα οποία
ούτως ή άλλως ξεχάστηκαν εντελώς, αλλά) χαμένων πατρίδων.
Επικαλέστηκαν την αδιαμφισβήτητη συγκριτική και ποιοτική ανωτερότητα,
απέναντι στην πλατεία Βαστίλη των Παρισίων, όπου η δωρήτρια γλύπτρια
εξέθεσε τα έργα της. <<Ο Πόντος προϋπήρχε της Γαλλίας>> φέρεται να
δήλωσε αντιδήμαρχος, ξεκαθαρίζοντας μια και καλή την στάση του και την
αυτοπεποίθηση του. Έστω κι' αν όλες αυτές οι πλειοδοσίες ήταν εκτός
τόπου και χρόνου.

Στο πλαίσιο αυτής της προχειρότητας και της πολιτιστικής παρανόησης
που επικράτησε στον Δήμο Καστοριάς, αποφασίσθηκε για λογαριασμό της
πόλης της Καστοριάς, και των κατοίκων της, ότι το συγκεκριμένο άγαλμα,
προφανώς επειδή είναι (και) πολύ <<δυτικότροπο>>, και επομένως
ανάρμοστο, δεν έχει... θέση στο εσωτερικό της πόλης και ειδικά στην
περιοχή της Ομόνοιας ή της Μητροπόλεως, όπου αρχικά προτάθηκε να
τοποθετηθεί.

Προφανώς αν το άγαλμα ήταν εμπνευσμένο από την κυρά Φροσύνη, κάποιο
τσολιά, Μακεδονομάχο, Πόντιο, τον Διγενή ή άλλο ένδοξο όμως πρόγονο, ή
έστω κάποιο σεβάσμιο ρασοφόρο, κάποιον τέλος πάντων που να μην
αμφισβητεί τα στερεότυπα της ενδόξου εθνικής ράτσας, θα τοποθετούνταν
ήδη κάπου ξεχωριστά, και θα το τιμούσαν με στεφάνια και τα
συμπαρομαρτούντα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το μνημείο προς τιμή του
Ποντιακού Ελληνισμού που δεσπόζει στην είσοδο της Καστοριάς, ή το
μνημείο της Εθνικής Αντίστασης και άλλα μνημεία, <<σύμβολα>> και έργα
τέχνης που έχουν τοποθετηθεί στα πέριξ του πάρκου της <<Ολυμπιακής Φλόγας>>, χώρος που αφιερώθηκε στην ιστορική προπαγάνδα των κρατούντων.
Και ο οποίος θα μπορούσε να μετονομασθεί σε πάρκο του Ποτ Πουρί...

Περισσότερα στην εφημερίδα "ΟΔΟΣ" τεύχος 613 - 27/10/2012