New York Rock & Roll Ensemble Manos Hadjidakis(Video)

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Στην Ελλάδα έχουμε δικτατορία και ο Μάνος Χατζιδάκις ζει στη Νέα Υόρκη. Έχει ήδη τιμηθεί με Όσκαρ για την ταινία "Ποτέ την Κυριακή". Έχει γράψει μουσική για το φιλμ του Ηλία Καζάν "America America" και για το "Blue" του Σίλβιο Ναριτζάνο. Η παράσταση "Ilya Darling" (με τη Μελίνα Μερκούρη) έχει... ανεβεί στο Μπροντγουέι και το "Χαμόγελο της Τζοκόντας" βρίσκεται στις προθήκες των δισκοπωλείων. Ξένος σε μια χώρα που τη σημαδεύει ο πόλεμος του Βιετνάμ, ο Χατζιδάκις εμπνέεται από τη ροκ σκηνή και από τα κινήματα της αμφισβήτησης και γράφει έναν κύκλο μουσικής και τραγουδιών με αγγλικό στίχο. Το 1969 συνεργάζεται με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble. Πρόκειται για ένα γκρουπ που πειραματιζόταν μπολιάζοντας με στοιχεία κλασικής μουσικής τη ροκ τραγουδοποιία των sixties. Τότε, λοιπόν, κυκλοφορεί το άλμπουμ "Reflections" («Αντικατοπτρισμοί»). Αποτέλεσμα ένας «κλασικός» πλέον δίσκος με 8 τρα­γούδια -σε αγγλικούς στίχους των μελών του γκρουπ- και 2 ορχηστρικά. Η ανατολίτικη ευγένεια των μελωδιών, η λεπτοδουλειά στην ενορχήστρωση και οι ερμηνείες άφησαν άναυδους όσους ξένους νόμιζαν ότι ο Χατζιδάκις είχε γράψει μόνο τη διεθνώς πιασάρικη μελωδιούλα των «Παιδιών του Πειραιά».

Το 1993 ο Μάνος Χατζιδάκις, αφού έχει επιστρέψει στην Ελλάδα, αποφασίζει να εκδώσει ξανά το έργο σε στίχους ελληνικούς του Νίκου Γκάτσου. Ήδη δύο από τα τραγούδια των "Reflections" είχαν αποδοθεί στα ελληνικά και μάλιστα βρίσκοντας πολύ μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Πρόκειται για τον «Κεμάλ» και για την «Περιμπανού» (Noble dame). Επίσης το τραγούδι «Πού το πήγαν το παιδί» (με μικροδιαφορές στο στίχο –κυρίως το πέρασμα των ρηματικών τύπων από τον ενεστώτα σε παρατατικό και αόριστο) ήταν γνωστό από την εκτέλεση με τον Γ. Μπιθικώτση. Χαρακτηριστικό είναι ότι και τα 10 τραγούδια ακούγονται τώρα με στίχους, ενώ η αρχική έκδοση του δίσκου στα αγγλικά περιλάμβανε και 2 ορχηστρικά θέματα. Έτσι προκύπτει ο δίσκος «Αντικατοπτρισμοί», που κυκλοφορεί από τον Σείριο, με ερμηνεύτρια την Αλίκη Καγιαλόγλου, διεύθυνση της ορχήστρας από τον ίδιο τον Μ. Χατζιδάκι και ένα πανέμορφο εξώφυλλο του Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα.
Ο Χατζιδάκις είχε πει για τον δίσκο:
Τα “Reflections” με την φόρτιση των Ελληνικών στίχων του Γκάτσου έγιναν σαν τα πολλά πρόσωπα μιας γυναίκας. Μιας γυναίκας που θα μπορούσε να είναι κι ένας νέος άντρας μέσα στην επαναστατημένη ατμόσφαιρα αμφισβήτησης που χαρακτήριζε τη Νέα Υόρκη του '68. Έγιναν οι αντικατοπτρισμοί της πόλης και των νέων ανθρώπων της και απαιτούσαν πολυεδρική ερμηνεία γυναίκας με διαφορετικές φωνές, με αντιδράσεις, με όψεις σπασμένες μέσα σε κρύσταλλα. Η Αλίκη Καγιαλόγλου φανερώνεται άξια ερμηνεύτρια, παίζοντας και μεταπηδώντας από το ύφος της Γκρέτα Γκάρμπο στην πληθωρικότητα της Μανιάνι ή την τραγική έξαρση της Κατίνας Παξινού. Με την ερμηνεία της το έργο αποκαλύπτεται. Κι έτσι με την απόσταση του χρόνου και με την ωριμότητα της ερμηνείας φανερώθηκαν ξανά οι "Αντικατοπτρισμοί" στην Αθήνα του ’93
activeradio.gr
wikipedia