ΟΧΙ στη Βία, ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια...

Θα ήταν εύκολο και περιττό να αναλύσω πόσο έξω έπεσαν οι προβλέψεις της κυβέρνησης, της Τρόικας και του Μνημονίου. Θα με βόλευε να ασχοληθώ...
με το ΖΑΠΠΕΙΟ 2 και πώς, αφού επί ένα χρόνο, σχεδόν μόνος εγώ επέκρινα την κυβέρνηση για το πόσο επικίνδυνη και ηλίθια είναι η φορολογική πολυνομία, ήρθε ο Μπομπ Τράα πριν 2 μήνες και ο Αντώνης Σαμαράς την Πέμπτη, για να ζητήσουν «50 σελίδες νόμους το πολύ» για κάθε πολίτη.

Με κολακεύει να ξέρω ότι με διαβάζουν και εισακούγομαι. Αλλά με τρομάζει ότι δεν είναι η αντιπολίτευση και το ΔΝΤ που αποφασίζουν τα μέτρα που πρέπει, αλλά η κυβέρνηση.

Και όσο και εκείνη δεν κάνει όσα πρέπει, τόσο επιτακτικότερη είναι η ανάγκη να κάνουμε εμείς οι ίδιοι ό, τι περνάει από το χέρι μας. Τίποτα λιγότερο, γιατί ο χρόνος που περνά είναι εχθρός μας και απειλεί να μας διαλύσει.

Η ώρα μηδέν έφτασε. Από τη "βουβή βία", τον καθημερινό «τσαμπουκά» δηλαδή του νεοέλληνα στο δρόμο, στη δουλειά του, στην απεργία, στην οδήγηση, στο σπίτι του, φτάσαμε στην "τυφλή βία", που σαρώνει την Αθήνα και απειλεί την Ελλάδα. Και η βία αυτή είναι τεράστιο οικονομικό μέγεθος, που επισκιάζει τα πάσης φύσεως ελλείμματα, προγράμματα ή Μνημόνια για τα οποία "μας έπιανε ο πόνος" ως τώρα.

Νομίζω πως σύντομα δεν θα έχει νόημα πια, να γράφω άρθρα. Όσα άλλωστε και αν έχω γράψει, πριν καν «σκάσει» το Χρηματιστήριο το ’99 ως τώρα, δεν εμπόδισαν να φτάσουμε ως εδώ. Δεν τα εισάκουσαν οι κυβερνήσεις, ούτε οι πολίτες. Και από τώρα και εξής, νομίζω πως κανείς δεν θα θέλει να διαβάζει και να ξέρει.

Ό, τι δούμε και ζήσουμε από τούδε και εφεξής, θα τα διαβάζει με ενδιαφέρον -μετά από 10 ή 20 χρόνια φαντάζομαι- μόνον το παιδί του Μανώλη Καντάρη, ένα παιδί που, αυτή η χώρα, τού στέρησε για πάντα τη χαρά να γιορτάζει τα γενέθλιά του. Οι υπόλοιποι πάλι, θα θέλουν να ξεχάσουν... ή θα επιλέγουν τι θα θυμούνται.

Μόνο για τα παιδιά που γεννιούνται από τώρα πλέον, έχει ίσως αξία να ειπωθεί η Αλήθεια. Οι υπόλοιποι, περιλουσμένοι από εγωισμό, κακία, αμάθεια, είμαστε έτοιμοι να σφαχτούμε και να (αυτο-) πυρποληθούμε, αντί να μπούμε στον κόπο να γίνουμε καλύτεροι για να λύσουμε πρώτα ο καθένας τα δικά του προβλήματα...

Θα με σκοτώσει πιτσιρικάς
Για το δράμα που ζούμε, δεν κλαίω πια. Έρχονταν αυτά αλλά δεν θέλαμε να τα δούμε. Τώρα πολλοί ζητάνε «αίμα». Και εντός και εκτός Ελλάδας, και έλληνες και ξένοι. Δεν χρειάζεται πια στάση πληρωμών για να πάρουμε χαμπάρι πως χρεοκοπήσαμε. Η ανθρώπινη ζωή έγινε απολύτως φτηνή, και η αξία της δεν ξεπερνά τα 10.000 ευρώ. Περίπου 5.000-10.000 ευρώ κοστίζει ένα συμβόλαιο θανάτου, από έλληνα για έλληνα (με εκτελεστές αλλοδαπούς συνήθως βέβαια).

Από τη στήλη αυτή έχω προβλέψει -και αιτιολογήσει - γιατί «πιτσιρικάς 20-25 ετών» ίσως είναι αυτός που στα καλά του καθουμένου θα με σκοτώσει, για το τίποτα!

Πού να έρθει λοιπόν χρήμα, δουλειές και επενδύσεις; Στη χώρα που, όποιος βγαίνει από σούπερ-μάρκετ με γεμάτο καρότσι, τον κοιτάζουν στραβά δέκα που λένε «αυτός έχει λεφτά»; Σκεφτείτε το και ίσως θυμηθείτε πως ήσασταν και εσείς ένας εξ αυτών.

Διέξοδος διαφυγής βεβαίως υπάρχει, αλλά αυτή είναι μέσα μας και όχι στους άλλους. Λέγεται Λογική, Τιμή και Αξιοπρέπεια. Χωρίς άλλο χαζό Εγωισμό, χωρίς το χρήμα για Θεό, χωρίς Φόβο και Πάθος. Αλλά πού να τα βρει κανείς και ποιος μιλά τώρα πια για αυτά;

Χάθηκαν. Και έτσι φτάσαμε εδώ. Ό, τι πω πιο κάτω, είναι απολύτως αληθινό και έχει συμβεί προσωπικά σε εμένα ή μπροστά στα μάτια μου.

Χρόνια και χρόνια ζούσα και δούλευα στο κέντρο της Αθήνας. Εστιάτορες, καφετζήδες, περιπτεράδες, οδηγοί λεωφορείων, ταξιτζήδες, ναρκομανείς, ασφαλίτες, αλογομούρηδες, υπάλληλοι ΔΕΗ, δικηγόροι, καθηγητές φροντιστηρίων, πόρνες, τραβέλια, με ξέρουν από πιτσιρικά. Ήταν φίλοι, έκανα παρέα με όλους. Το ίδιο και Κούρδοι, Πακιστανοί, Αλβανοί, Γεωργιανοί κλπ.

Με εξαίρεση τους ταξιτζήδες, τους ναρκομανείς και τους αφροαμερικάνους που ΕΓΩ γνώρισα (προφανώς υπάρχουν και εκείνοι που ΔΕΝ γνώρισα) οι υπόλοιποι διατηρούσαν ή είχαν διαμορφώσει και κάποιον κώδικα Τιμής, πέρα και πάνω από τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Υπήρχε ακόμα η «μπέσα» και ένα φιλότιμο.

Έρχονταν αλλά δεν θέλαμε να τα δούμε
Και όταν χάθηκαν;

- 14χρονο πρεζάκι (ελληνόπουλο) πριν 15 χρόνια, απείλησε με μαχαίρι εμένα και δύο κρεμανταλάδες 26 χρονών, στην πλατεία Κάνιγγος μέρα μεσημέρι, για να μας πάρει 100 δραχμές –τότε. Δεν του τα έδωσα και του είπα να αλλάξει τρόπους, αλλά είδα το μαχαίρι και το μέλλον.

- Αστυνομικός, πριν 17 χρόνια, με πήγε σε "πιάτσες" (Αθήνας και Πειραιώς) για να δω μπάτσους να πουλάνε προστασία.

- Αφροαμερικανός πριν 4 χρόνια, ενώ ακόμα πάρκαρα στη Σοφοκλέους, κόλησε τη μαύρη μούρη του στο τζάμι του οδηγού για να μου πουλήσει (μέρα-μεσημέρι) πρέζα, κόκα και ηρωίνη.

- Αστυνομικοί του Τμήματος Ομονοίας, βράδυ 21-5-2005, που τους πήρε τηλέφωνο ο καλύτερός μου φίλος (μένει στα 30 μέτρα από το Τμήμα!) για ζητήσει βοήθεια για να βγει από το διαμέρισμά του (στον 7ο όροφο!) , επειδή έξω από την πόρτα του είχαν τρυπώσει μισή ντουζίνα πρεζόνια με όλα τα σύνεργα και «τρυπιούνταν», αλλά αυτοί τον έγραψαν λέγοντας ότι «δεν προλαβαίνουν» επειδή... ήταν η ώρα του τελικού της Γιουροβίζιον που κέρδισε η Παπαρίζου.

- Ειδικοί φρουροί (με την κάλυψη της Κρατικής Ασφάλειας) ήταν εκείνοι που μεσημέρι στην Ομόνοια πριν 3 χρόνια, έκαναν τα «στραβά μάτια» και άφηναν ελεύθερα τα «βαποράκια» που έπιασαν, αλλά μπαγλάρωσαν τον ίδιο φίλο μου (ξεγυμνώντάς τον κιόλας στα κρατητήρια) επειδή... κρίθηκε ύποπτος «εκ τού τόπου και του χρόνου» (διέσχιζε δηλαδή τον πεζόδρομο της Δώρου στις 3 το μεσημέρι!) Λες υπάρχει προειδοποιητική ταμπέλα «Μην κυκλοφορείτε στη Δώρου μετά τις 14.00» ή έπρεπε αλλάξει δρόμο για να πάει σπίτι του, ένας Έλληνας που επιμένει επί 50 χρόνια να ζει στην Ομόνοια!

Και τώρα; Ο ίδιος φίλος μου, μένει ακόμα στο πατρικό του διαμέρισμα, σε μια πολυκατοικία όπου άλλοι Έλληνες νοικιάζουν διαμερίσματα σε αλλοδαπούς για να στριμώχνονται 8-8 σε 50 τμ.

Και αυτήν την πολυκατοικία, βάζει τώρα ΣΤΟΧΟ μια Εθνικιστική Εφημερίδα, με φωτογραφία που δημοσιεύει και λέει: Να η πολυκατοικία των μεταναστών. Τόση τύφλα! Σαν να λέει «κάψτε την»! Αδιαφορώντας και αν ακόμα καεί και ο Έλληνας που μένει σε αυτήν!

Ο Έλληνας που υπέμεινε τα πάνδεινα, που δεν έγινε ρίψασπις, που φυλάττει Θερμοπύλες (την Ομόνοια δηλαδή), που τον πολεμάνε ΚΑΙ η εγκληματικότητα ΚΑΙ η «κρατική Ασφάλεια» ΚΑΙ οι Εθνικιστές ΚΑΙ οι Αναρχικοί -που τον θεωρούν Ρατσιστή όταν μαλώνει με πρεζάκια και αλλοδαπούς που κάνουν «τα τρελά τους». Και όλοι μαζί θα (τον) πλακώσουν σε λίγο, για να υπερασπιστούν αυτόν και την Πατρίδα ή τους αλλοδαπούς της πολυκατοικίας του.

Να το σκηνικό λοιπόν που δεν βλέπατε όταν έπρεπε, που τώρα βλέπετε και θα δείτε καλύτερα σύντομα: Μετανάστες κατά Ελλήνων. Έλληνες κατά Μεταναστών. Η κρατική Ασφάλεια κατά των Ελλήνων (είτε αυτοί υπερασπίζονται, είτε εκμεταλλεύονται, είτε αντιμάχονται τους Μετανάστες). Προβοκάτσιες και πλακώματα από ακραίους του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ακραίους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Και στην μέση ένας γενναίος Έλληνας, που αντιστέκεται χωρίς ηλίθιες ακρότητες και «παίζει άμυνα», απέναντι στους ακραίους που τον θέλουν υποτακτικό τους, ή νεκρό.

Μην ξεχνάτε όμως: όταν θα ακούσετε με τα αυτιά σας «όσοι δεν ταχθούν μαζί μας, είναι εμπόδιο και θα τους πατήσουμε», μην ψάξετε αν το λέει Φασίστας Δεξιός, Κνίτης, Αναρχικός ή ΣΥΡΙΖΑς. Απλά, τρέξτε να σωθείτε...

Δεν είναι Προφητεία. Το «λούστηκα» και εγώ δύο φορές εφέτος, στο "Σύνταγμα" (τι ειρωνεία!): μία φορά από Κνίτες του ΠΑΜΕ, και άλλη μία από 100 ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ που «σχόλαγαν» από πορεία στον "Άγνωστο" για τους νεκρούς των Ιμίων.

Θέλετε κι άλλα; Δείτε πώς τέλειωσε (;) το ματς της ΑΕΚ στο κύπελλο. Τι είπε ο Δώνης. Πώς τιμωρήθηκε ο Ατρόμητος. Θυμηθείτε νεκρούς σε δρόμους και γήπεδα.

Και αυτά είναι μέρος μόνο από την ασχήμια και τη χολή που ποτίζουν πλέον οι άλλοι την Ζωή μας. Αντισταθείτε: βρείτε Θεό και νόημα στη Ζωή σας, μην ζείτε τη Ζωή των άλλων. Διαφυλάξτε την, αν νομίζετε ότι την αξίζετε. Δεν πάει παρακάτω.

Μετά είναι Γκρεμός

Του Κωστή Πλάντζου
Πηγή Πρώτο Θέμα