Η Παναγία της σπηλούλας

απο την Σοφία Καμπούρη- Γκίτσου, δασκάλα, στο 1ο Δημοτικό Καστοριάς
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Το παραμύθι")
Μια φορά κι έναν καιρό, ένας βοσκός βοσκούσε τα πρόβατά του. Κάθε μέρα, τα ίδια και τα ίδια...
Μια νύχτα βλέπει στον ύπνο του κάποιον να του λέει:
-Θα πας και θα βρεις ένα μέρος, έτσι κι έτσι κι έτσι.
Το λέει στη γυναίκα του, τον περνάει για τρελό. Το λέει στους συγχωριανούς του και τον παίρνουν στο ψιλό.
Πες πες, πες πες, η γυναίκα του αγανάκτησε και του λέει:
-Έχεις γίνει ο περίγελος του χωριού. Πήγαινε κι όπου σε βγάλει ο δρόμος, ονειροπαρμένε!
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει…Φτάνει στην κορυφή ενός λόφου. Μπροστά του ο κάμπος. Στο βάθος η θάλασσα.
Διψούσε. Ψάχνει από δω, ψάχνει από κει. Τίποτα!
Κάτι σαλεύει ανάμεσα στα χορτάρια. Ένας φίδαρος! Χοντρός, σαν το κλαδί ενός δέντρου. Παραμερίζει τους θάμνους. Και τι να δει!...
Μέσα στο βράχο μια σπηλιά. Μπαίνει μέσα και βλέπει την εικόνα της Παναγίας.
-Ω Θεέ μου, αυτό ήταν το μέρος, που έψαχνα! Το φίδι, μου ’δειξε το δρόμο. Θα καλογερέψω. Δε γυρίζω πίσω!
Φώναξε τόσο δυνατά, που η φωνή του ακούστηκε παντού. Τον άκουσαν χώρες και χωριά. Μόλις μαθεύτηκε, κόσμος ανέβαινε να προσκυνήσει την παναγία στη σπηλούλα.
Το μαθαίνει η γυναίκα του! Τρέχει και τον βρίσκει.
-Γύρνα πίσω!
Θεό τον έκανε! Αυτός, τίποτα!
Το μαθαίνουν οι συγχωριανοί του! Τρέχουν να τον βρούνε.
–Γύρνα πίσω, εμείς σε θέλουμε! Πάρε και το εικόνισμα μαζί. Θεό τον έκαναν! Αυτός, τίποτα!
-Κάποτε με περιγελούσατε! Δεν σας κρατάω κακία. Εγώ θα μείνω!
Πέρασαν χρόνια και χρόνια…! Το φίδι φυλάει ακόμη την «Παναγιά τη Σπηλούλα». Αν κοιτάξετε, θα βρείτε το πουκάμισό του. Μπορεί να δείτε και το φίδι.
Και θα ζήσετε εσείς καλά και εμείς εδώ καλύτερα!

Πηγή: 36dimotiko.blogspot.com