Το πλατινένιο CD της παιδείας

Τη Δευτέρα (20-9) μαθητές που διαδήλωναν στο σύνταγμα πέταξαν συμβολικά τα CD που μοίρασε το υπουργείο παιδείας με το περιεχόμενο των (ανύπαρκτων) βιβλίων.

Η έλλειψη των βιβλίων είναι πρωτόγνωρη για μας, αλλά έχει ξανασυμβεί το 1946 όταν -για τα ελάχιστα που τυπώθηκαν -η τιμή τους εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη και η ποιότητα τους ήταν απαράδεκτη. Η Ελλάδα μόλις είχε βγει από...τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και προσπαθούσε να συνέλθει από τις οικονομικές –και όχι μόνο- πληγές της. Η εφημερίδα «Εμπρός», περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στα σχολεία , τα οποία εξαιτίας των πολλών προβλημάτων άνοιξαν τον Ιανουάριο. Για την ιστορία, υπουργός παιδείας ήταν ο Γ. Αθανασιάδης – Νoβας.

Στο δημοσίευμα αναφέρεται :«Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μια ασυνήθης κίνησης εις τα βιβλιοπωλεία που πουλούν σχολικά βιβλία… Γονείς και μαθηταί πάνε και έρχονται με μια σημείωση στο χέρι (…) και πληρώνουν εμβρόντητοι 10-15.000 δραχμές, για 2-3 βιβλιαράκια άδετα, τυπωμένα, τα περισσότερα σε χαρτί κακίστης ποιότητος». Ο συντάκτης αναφέρει ότι προπολεμικά ήταν πάμφθηνα και καλής ποιότητας ,ενώ δεν υπήρχε ποτέ έλλειψη. Είναι μάλιστα αρκετά δεικτικός απέναντι στους υπουργούς που “έκαναν ταξίδια στο εξωτερικό και επιχορηγούσαν αμφιβόλου ποιότητας καλλιτεχνικές παραστάσεις”. Σήμερα η λύση είναι τα CD και τα βιβλία των παλαιοτέρων μαθητών. Τότε ήταν τα παλαιοπωλεία, που πουλούσαν φθηνά μεταχειρισμένα βιβλία.

Το σύγχρονο σχολείο είναι ένας διακαής πόθος, αλλά προς το παρόν ανεκπλήρωτος.

Φιλιώ Σαραντινού
mixanitouxronou.gr